Drive My Car
Το κινηματογραφικό 2022 έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα και με πολύ πικρή γεύση, σε όλα τα επίπεδα. Το σινεμά λειτουργεί πια ως παρίας και φτωχή συγγενής σε ότι αφορά στις εξόδους των θεατών. Κρίση μεγάλη υπάρχει και στις ΗΠΑ, αλλά τα δεδομένα στην Ελλάδα είναι πρωτοφανή. Σε ότι αφορά στην ποιότητα των φιλμ που παρουσιάστηκαν, παρατηρώ σαφή κάμψη στο αμερικάνικο σινεμά, που δραπετεύει με υπερπαραγωγές. Η Ευρώπη σταθεροποιήθηκε σε μια ποιότητα με πολλές αξιοπρεπείς δημιουργίες. Στη χώρα μας, ιδίως η παραδοσιακή αίθουσα ‘’βυθίζεται’’. Ως βασικές αιτίες, οι επαγγελματίες της έβδομης τέχνης, καταγράφουν πως είναι σφάλμα αρχικά της διανομής ότι εξέρχονται τόσα πολλά φιλμ σε μια εβδομάδα. Σε ένα επταήμερο μέτρησα 11 απ΄ αυτά. Κατά τα άλλα, μου λένε ότι πρέπει οι αίθουσες να γίνουν ελκυστικές και να αναμορφωθούν.
΄Ετσι χάθηκαν οι θεατές
Ως τρίτο πρόβλημα καταγράφεται η αλμυρή τιμή του εισιτηρίου δεδομένης και της ευρύτερης ανόδου των τιμών στην αγορά. Μου λένε : «Για να πάει μια οικογένεια στον κινηματογράφο, απαιτούνται τουλάχιστον 50 ευρώ». Φυσικά, δεν ξεχνώ το μετά covid σύνδρομο της αποκοινωνικοποίησης. Οι ψηφιακές πλατφόρμες παρέχουν πάρα πολλά φιλμ. Τώρα πόσα αξίζουν απ΄ αυτά; Ο Μπεν ΄Αφλεκ δήλωσε δηκτικά «Το NETFLIX κάνει εργοστασιακή παραγωγή ταινιών». ΄Εχει δίκιο, κι εμείς οι Ευρωπαίοι ,που μάθαμε στον περίφημο hand me κινηματογράφο ή στον λεγόμενο σινεμά των δημιουργών, τι θα κάνουμε;
Απρόσμενες αποτυχίες
Υπάρχουν ταινίες υψηλού επιπέδου, που είναι σαν να μην προβλήθηκαν ποτέ. Τρομερή αποτυχία γνώρισε το τρίωρο ιαπωνικό ξενόγλωσσο ‘ Οσκαρ « Drive my car».Η αμερικανική δημιουργία για το #MeToo « Κάποια μίλησε» είχε σχεδόν μηδενικά εισιτήρια. Φυσικά το ίδιο συνέβη και με πολλά άλλα φιλμ. Τώρα οι πάντες περιμένουν εισιτήρια από την υπερπαραγωγή του Κάμερον «Avatar: Ο δρόμος του νερού». Εκκίνησε στις 15 Δεκεμβρίου, και ως εκ τούτου, τα στοιχεία που έχω δεν είναι επαρκή για να μιλήσουμε για πολλά εισιτήρια. Εντύπωση μου προξενεί η εμπορική αποτυχία της πολύ ωραίας δημιουργίας του Σπήλμπεργκ « Fablelmans». Στην Αθήνα ιδίως υπήρξαν κινηματογράφοι που μόλις έφθασαν τα 100 εισιτήρια την εβδομάδα. Πως να συντηρηθεί αίθουσα με 15 μόνο θεατές τη ημέρα. Θα πρέπει άραγε να περιμένουμε επάνοδο στα θετικά πρόσημα μετά την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου, όταν θα απονεμηθούν οι ‘’Χρυσές Σφαίρες’’; Αυτό δεν φαίνεται πιθανό , μια και τα φιλμ είναι λίγο ή πολύ γνωστά και ότι είχαν να κάνουν το έκαναν.
Ο Γκοντάρ τους πήρε μαζί του
Υπήρξαν φυσικά και μεγάλοι αποχαιρετισμοί μέσα στο 2022, εκείνοι οι άνθρωποι του σινεμά που «έφυγαν» ανεπιστρεπτί. Ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ, εμπεδωτής του σύγχρονου σινεμά, έκανε ευθανασία στην Ελβετία. Χάσαμε τον σπουδαίο Γερμανό σκηνοθέτη Βόλκανγκ Πίτερσεν, τον άλλον Αμερικανού επαγγελματία ΄Αϊβαν Ράιτμαν. Από τις κυρίες θα μας λείψουν, η μούσα του Αντονιόνι Μόνικα Βίτι, η εκρηκτική Μιλέν Ντεμονζό, η γνωστή μας ΄Αντζελα Λάνσμπουρι, η Σάλι Κέλερμαν, η Ιβέτ Μιμιέ και αμέτρητοι άλλοι καλλιτέχνες του σινεμά, που πλησιάζουν τους 600…
Η Ευρώπη που αντιστέκεται
Επιθυμώ να κρατήσω κάτι, ως ελπίδα, από το 2022. Μετά από τόσες κινηματογραφικές και άλλες μαυρίλες, με χαρά ένοιωσα πως η Ευρώπη στάθηκε στο ύψος της. Συνεχίζω να βλέπω εξαιρετικές ταινίες από την γηραιά ήπειρο. Με εντυπωσίασε η νέα δουλειά της διακεκριμένης Ουγγαρέζας σκηνοθέτιδας ΄Ιλντιγκο Ενιέντι «Η ιστορία της γυναίκας μου», ένα εξαιρετικό σχόλιο για την επιθυμία. Ευαίσθητη, από κάθε πλευρά, η δημιουργία της Γερμανίδας Έμιλι ΄Ατεφ «Πιο πολύ από ποτέ». Τεράστια θετική έκπληξη μου κόμισε ο Γάλλος Ντομινίκ Μολ. Διασκευάζοντας το βιβλίο της Πολίν Γκενά, μας πρόσφερε ένα ανεκτίμητο κινηματογραφικό δώρο. «Ή νύχτα της 12ης» που ξεφεύγει από το τυπικό νεονουάρ και μετατρέπεται σε μια ιχνηλασία του εαυτού μας, της δυστοπίας μας.
Αυστραλιανή πρωτοπορία
Μια πρόταση, για μια άλλη αφηγηματική προσέγγιση στο σινεμά, ήλθε από την Αυστραλία με τον «‘Αγνωστο» του Τόμας Ράιτ. Το φιλμ βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά ο τρόπος ανάπλασής τους μας μεταφέρει από την τυπική ιχνηλασία στον τρόπο που επηρεάζει τους χαρακτήρες, εμάς του ίδιους, οι «σκηνοθεσίες» των κινήσεων τους ρόλους που επωμιζόμαστε και την ευρύτερη σχέση επαγγελματικών και προσωπικών σχέσεων. Απέτυχε εμπορικά, είναι και στο NETFLIX, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την πρωτοπορία.
Αλέξης Δερμεντζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress.com