Ενας άντρας και μια γυναίκα, ο Αρης και η Αννα, συναντιούνται τυχαία σε μια μικρή, παραθαλάσσια πόλη. Είναι οι μόνοι ξένοι σε μια πόλη γεμάτη με κεραίες που εκπέμπουν τις φωνές των εξαφανισμένων κατοίκων της που έχουν χαθεί ξαφνικά και αδικαιολόγητα...
Ειλικρινά, ενώ προσπαθήσαμε πολύ να καταλάβουμε γύρω από ποιον άξονα περιστρέφεται η ταινία, δεν τα καταφέραμε. Ενδεχομένως να είναι μια «σπουδή» πάνω στην απουσία, στη θλίψη και τις αναμνήσεις, ή να υποδηλώνει ότι η ησυχία είναι φριχτή, καθώς οι άνθρωποι μένουν αποσβολωμένοι και δεν αντιδρούν, μπορεί και όχι. Μετά τη συν-σκηνοθεσία της ταινίας «Η Πόλη και η Πόλη», που ήταν μια σαφέστατη ταινία με ιστορικό περιεχόμενο, ο Πασσαλής γυρίζει στο «weird wave» και τη δυστοπία και ειλικρινά δεν γίνεται σαφές σε ποιο κοινό απευθύνεται και με τι σκοπό...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr