Η επιλογή μιας γυναίκας (Βίκι Κριπς) να κάνει ότι εκείνη θέλει και όχι αυτό που λέει το πρωτόκολλο για το ελάχιστο που της έχει απομείνει στην ζωή, είναι το θέμα της ουσιαστικής αλλά και εξαιρετικά «βαριάς» ταινίας της Εμιλι Ατέφ. Αποφεύγοντας τις δυσβάσταχτες (και κλισέ) σκηνές νοσοκομείων, η Ατέφ μας καλεί ως συνοδοιπόρους στο ταξίδι αυτογνωσίας που η ηρωίδα κάνει στο ειδυλλιακό θέρετρο όπου δέχεται να την φιλοξενήσει ένας άλλος, μεγαλύτερος σε ηλικία καρκινοπαθής (Μπιορν Φλόμπεργκ).
Χωρίς να προτείνει λύσεις, βάζει κάτω από το μικροσκόπιο συναισθηματικούς κόσμους αναζητώντας αντιδράσεις μέσα από συγκεκριμένες, δυσάρεστες συνθήκες και με ένα τρίτο πρόσωπο στο κάδρο, τον σύζυγο της γυναίκας που παλεύει να την πείσει να μην εγκαταλείψει (τον υποδύεται στην τελευταία ταινία του ,ο αδικοχαμένος, φέτος, σε δυστύχημα Γκασπάρ Ουλιέλ). Η ταινία κρατιέται σε υψηλό επίπεδο χάρη κυρίως στην δυνατή ερμηνεία της Κριπς, μιας θαυμάσιας ηθοποιού από το Λουξεμβούργο που προσφάτως απολαύσαμε και ως καταθλιπτική Βασίλισσα Ελισάβετ της Αυστρίας στον «Κορσέ». Όλα αυτά όμως με την προϋπόθεση ότι μπορείς να αντέξεις την ατμόσφαιρα θανάτου μέσα στην οποία το όλο θέμα του «Πιο πολύ από ποτέ» βρίσκεται, ασφυκτικά, εγκλωβισμένο.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr