Στη σημερινή ελληνική επαρχία ένας ιδιοκτήτης φυτωρίου παρενοχλείται από τον τοκογλύφο στον οποίο χρωστάει. Προκειμένου ν’ απαλλαγεί από το παράλογα υπέρογκο χρέος, συγκεντρώνει κι άλλους οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν μαζί τους μπράβους που στέλνει για τους εκφοβίσει. Όμως τα πράγματα στην πορεία παίρνουν απρόσμενη τροπή.
Κοινωνικό δράμα που αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη. Κέρδισε το βραβείο κοινού στο περυσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και β’ ανδρικού ρόλου για τον Άρη Σερβετάλη στα φετινά βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Παρότι εκ πρώτης όψεως πρόσφορη ως ένα ενδιαφέρον θρίλερ που ασκεί κριτική στις παθογένειες της επαρχίας, συνοπτικά οι ανισότητες της ταινίας εντοπίζονται στο ότι ο Κανελλόπουλος είναι καλύτερος σκηνοθέτης απ’ ό,τι σεναριογράφος.
Από τη μία, σε μια σπάνια περίπτωση έλληνα σκηνοθέτη, όχι μόνο γράφει αληθοφανείς διαλόγους μέχρι και στις λεπτομέρειές τους, αλλά καταφέρνει ν’ αποσπάσει κι εξίσου αληθοφανή εκφορά από τους ηθοποιούς του, εξασφαλίζοντας στιβαρές ερμηνείες χωρίς υπερβολές απ’ όλο το καστ κι ειδικά από τον Σερβετάλη με την τεμπέλικη απάθειά του, που ξεχειλίζει από το υπναλέο βλέμμα και το υπερμέγεθες μπουφάν του. Επιπλέον, η ευπρόσδεκτη ευθύτητα των χαρακτήρων ξεμπερδεύει από νωρίς με το θεματικό κλισέ της απιστίας, δημιουργώντας την εντύπωση ότι η πλοκή θα εστιάσει σε κάτι πιο περίπλοκο κι ουσιαστικό.
Ωστόσο, το σενάριο πάσχει από αδύναμη δομή, που το αφήνει χωρίς ‘καύσιμα’ από τη συγκέντρωση της ομάδας στο μπαρ κι έπειτα, καθώς χάνονται οι ισορροπίες ανάμεσα στα κίνητρα των χαρακτήρων και τη βαρύτητα των σεναριακών διακυβευμάτων.
Η δραματικότητα της τροπής δηλαδή που παίρνουν τα γεγονότα είναι αβάσιμη, καθώς αφενός η κατάσταση θα μπορούσε να επιλυθεί με απλούστερο τρόπο (όπως προτείνουν ο Βαγγέλης κι ο Μιχάλης στον Θανάση), αφετέρου η (αυτο-)πυρπόληση δεν είναι ιδιαίτερα πειστική ως μέθοδος εκβιασμού κι αυτοθυσίας εκ μέρους του Σωτήρη προς την ομάδα για χάρη του συνεργάτη του, τόσο για πρακτικούς, όσο και για χαρακτηρολογικούς λόγους (η σχέση των δύο συνεργατών δεν έχει καλλιεργηθεί επαρκώς σεναριακά, ώστε να πείσει μια τέτοια πράξη υποστήριξης). Διατίθεται στο Cinobo.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr