Η ταινία γυρίστηκε στο πέρας 12 ετών κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και αποτελεί πορτρέτο της Δήμητρας Κανελλοπούλου, εργαζόμενης στο χώρο του σεξ και επί χρόνια πρόεδρος του Σωματείου Ατόμων Εργαζόμενων στο Σεξ Ελλάδας. Ακολουθεί μέρος του κειμένου για το ντοκιμαντέρ που γράφτηκε σε ανταπόκριση του "α" από την πρεμιέρα του στη Θεσσαλονίκη:
Μια κάποια διάθεση ωραιοποίησης της αλήθειας, αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους, εντοπίζεται στο ντοκιμαντέρ «Μέρες και Νύχτες της Δήμητρας Κ.» της Εύας Στεφανή, ένα από τα καλύτερα του προγράμματος ως τώρα. Όπως η ίδια η -κορυφαία- δημιουργός ομολόγησε στη συζήτηση αμέσως μετά την προβολή, η ταινία της δεν πρόκειται απλώς για το πορτρέτο μιας σεξεργάτριας, όπως είναι η ηρωίδα Δήμητρα Κ., αλλά για την αποτύπωση μιας απροσδόκητης και ουσιαστικής φιλίας. Κάτι που δύσκολα θα τολμήσει κανείς να αμφισβητήσει, διότι είναι αυταπόδεικτο πως δεν υπάρχει καμία διάθεση εργαλειοποίησης της ζωής της πρωταγωνίστριας.
Η ανεπιτήδευτη διάθεση είναι εμφανής από την αβίαστη συναναστροφή της Δήμητρας με την κινηματογραφίστρια Στεφανή, μέχρι τα ίδια τα πλάνα. Κανένα δεν είναι στοιχειωδώς στημένο, μάλιστα, υπάρχουν στιγμές που η κάμερα γίνεται εμπόδιο, κατά τη διάρκεια μιας πρόποσης για παράδειγμα. Η ίδια η σκηνοθέτης, εξάλλου, παίρνει λιγοστά μέρος στη δράση και σίγουρα όχι για να υποκινήσει καταστάσεις. Είναι απόρροια της (απολύτως κατανοητής) προστατευτικής στάσης της απέναντι στην ηρωίδα, η οποία βέβαια έχει ως συνέπεια να παραβλέπονται όποια φάουλ έχει ενδεχομένως πράξη η Δήμητρα.
Το «Μέρες και Νύχτες...» καταφέρνει ωστόσο να γίνει υποβλητικό, να μεταφέρει πειστικά μια σε πολλούς άγνωστη καθημερινότητα και να σκιαγραφήσει με χειροπιαστό νοιάξιμο την ηρωίδα του, δίχως ποτέ να εκπέσει σε εύπεπτους συναισθηματισμούς ή επενδύοντας στο σοκ. Ακόμα περισσότερο, το ντοκιμαντέρ αφουγκράζεται τους (ηθικούς-πολιτικούς) προβληματισμούς που ανακύπτουν όταν μια κάμερα καταγράφει τη ζωή ενός υποκειμένου όπως η Δήμητρα Κ., αλλά γλιτώνει τις παγίδες παραμένοντας αφοσιωμένο σε μια σχέση που κρατά πλέον πάνω από 12 χρόνια.
Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί πως στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης η ταινία είχε αποσπάσει το βραβείο της ένωσης WIFT GR.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr