Οσοι γνωρίζουν το έργο του κορυφαίου Σουηδού σκηνοθέτη Ινγκμαρ Μπέργκμαν (1918- 2007), γνωρίζουν επίσης την σημασία που από κάποια στιγμή στην ζωή και καριέρα του έδινε στο νησί Φόρε της Σουηδίας, εκεί όπου έγραψε αριστουργηματικά σενάρια και γύρισε αριστουργηματικές ταινίες (ο Μπέργκμαν είχε αγαπήσει τόσο πολύ αυτό το μέρος που είχε το είχε αποτυπώσει και σε ένα ντοκιμαντέρ, τους «Ανθρώπους του Φόρε»).
Η ιστορία που συνδέει το Φόρε και τον Μπέργκμαν, βρίσκεται κρυμμένη στο «Νησί του Μπέργκμαν» της Μία Χάνσεν- Λαβ. Εδώ παρακολουθούμε την εξέλιξη της σχέσης ενός ζευγαριού Αμερικανών, ενός σκηνοθέτη (Τιμ Ροθ) και της σεναριογράφου συντρόφου του (Βίκι Κριπς), που έχουν πάει στο Φόρε αναζητώντας την έμπνευση για δημιουργία. Η εμπειρία στο νησί μοιάζει αρχικώς ειδυλλιακή • αντιμετωπίζουν το νησί ως τον ιερό ναό του μεγάλου δασκάλου.
Ωστόσο, ενώ οι μέρες περνούν, το νησί μοιάζει να λειτουργεί καταλυτικά όχι μόνο στην Τέχνη αλλά και στην καθημερινότητά τους. Ο τρόπος με τον οποίο ένας χώρος μπορεί να επηρεάσει την ψυχή μας είναι αυτό που κυρίως ενδιαφέρει την Χάνσεν Λαβ η οποία χειρίζεται προσεχτικά αυτή την ιδέα χωρίς να επιτρέψει τον εαυτό της να παρασυρθεί από την προφανή αγαπη της για τις ταινίες του Μπέργκμαν.
Αλλά όπως περίπου συμβαινει στις ταινίες του Μπέργκμαν, η Χάνσεν Λαβ εστιάζει κυρίως στη γυναικεία ιδιοσυγκρασία καθώς η σεναριογράφος φαίνεται να είναι πιο ευάλωτη βλέποντας να αποκρυσταλλώνονται μέσα της οι στιγμές του νεαρού ζευγαριού που πρωταγωνιστεί στο δικό της σενάριο. (τις οποίες βλέπουμε σαν μια ταινία μέσα στην ταινία). Μνήμες, απωθημένα και ανομολόγητες επιθυμίες βγαίνουν στην επιφάνεια και κινούν τα γρανάζια αυτών των δύο ιστοριών οι οποίες καταλήγουν σε ένα ολοκληρωμένο σύνολο που χωρίς ποτέ να ενθουσιάζει, διατηρεί μέχρι το τέλος την περιέργεια του θεατή σε υψηλό επίπεδο.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr