Πόλεμος στη λιμνοθάλασσα
Η οικολογική κρίση βρίσκεται πλέον στο κόκκινο και οι επιπτώσεις της έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Μία από αυτές είναι και η εξάντληση των υδάτινων πόρων οι οποίοι χρειάζονται μια πιο ορθολογική διαχείριση. Για να υπάρχουν όμως αποτελέσματα είναι αναγκαία η συνεργασία της επιστήμης με τις τοπικές κοινωνίες, και οι τελευταίες να είναι πρόθυμες να προσαρμοστούν και να αλλάξουν συνήθειες χρόνων.
Η στάθμη στη λιμνοθάλασσα Λαγκούνα Μπλάνκα, στην Ανατολική Ισπανία, κινδυνεύει και μαζί της κινδυνεύουν και οι άνθρωποι οι οποίοι καλλιεργούν τη γη καθώς το νερό λιγοστεύει. Η λύση για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ανατίθεται σε έναν βιολόγο, ο οποίος έρχεται στην περιοχή μαζί με την οικογένειά του. Ο Ρικάρντο Γκράθια, έχοντας μια μεγάλη πείρα από ανάλογες περιπτώσεις, αυτή τη φορά καλείται να δώσει λύση στη γενέτειρά του, καθώς έχει γεννηθεί και μεγάλωσε σε εκείνα τα μέρη.
Αυτό είναι το πλαίσιο δράσης στην ταινία «Υγρή γη» (El lodo), του Ινιάκι Σάντσεθ Αριέτα. Και σε αυτό καλείται «να βγάλει το φίδι από την τρύπα» ο Ρικάρντο, κάτι που σύντομα αποδεικνύεται πολύ δύσκολο καθώς οι ντόπιοι τον αντιμετωπίζουν ως εισβολέα, ως αντίπαλο ο οποίος ήρθε να τους αλλάξει τις συνήθειες. Και ποιες είναι αυτές; Αλόγιστη σπατάλη νερού και παράνομο κυνήγι.
Με το που φθάνει στην περιοχή ο Ρικάρντο με τη σύζυγό του Κλαούντια και τη μικρή τους κόρη Χούλια, τους υποδέχεται ο Εουσέμπιο, θηροφύλακας στην περιοχή. Την επόμεη μέρα γνωρίζεται και με τη δόνα Φρανθίσκα, η οποία διαφεντεύει την περιοχή. Παράλληλα, μια κοπέλα, η Ροσάνα, αναλαμβάνει να προσέχει τη Χούλια. Τίποτε δεν προμηνύει αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει, καθώς ο Ρικάρντο έχει όρεξη για δουλειά και δείχνει αποφασισμένος να τα καταφέρει ενώ η Κλαούντια πιστεύει πως θα βρει την ηρεμία της στο ειδυλλιακό τοπίο της λιμνοθάλασσας. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και την ίδια ώρα που η σύγκρουση ανάμεσα στους ντόπιους και τον Ρικάρντο κορυφώνεται, έρχονται μια σειρά από αποκαλύψεις που δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ένταση και ο πόλεμος φαίνεται να γίνεται πολύπλευρος. Το ζευγάρι έχει χάσει πριν από ένα χρόνο τον 8χρονο γιό του, Ντιέγκο, η Κλαούντια προσπαθεί να το ξεπεράσει παίρνοντας αντικαταθλιπτικά και την ίδια ώρα αντιπαθεί τη Ροσάνα, για την οποία δείχνει ιδιαίτερη αγάπη, η Χούλια. Η λιμνοθάλασσα έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης, οι αγρότες πετροβολούν το σπίτι του ζευγαριού, η Κλαούντια ξεσπά και διώχνει την Ροσάνα, ο Ρικάρντο προσπαθεί να επιβάλλει περιορισμό στην κατανάλωση νερού με αποτέλεσμα να βρεθεί απομονωμένος, με μοναδικό του σύμμαχο τον Εουσέμπιο. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, μαθαίνει πως ο προηγούμενος βιολόγος, βρέθηκε νεκρός στη λάσπη! Οι αποκαλύψεις έρχονται η μία μετά την άλλη, η ένταση κορυφώνεται και φέρνει μαζί της βίαια ξεσπάσματα.
Ο Ινιάκι Σάντσεθ Αριέτα, σκηνοθετεί ένα θρίλερ το οποίο μου θύμισε τα «Αδέσποτα σκυλιά», που γύρισε ο μέγας Σαμ Πέκινπα το 1971, με πρωταγωνιστή τον Ντάστιν Χόφμαν. Βέβαια ο ισπανός σκηνοθέτης προσθέτει κι άλλα στοιχεία, σε αντίθεση με τον Πέκινπα ο οποίος στέκεται κυρίως στη μη αποδοχή του ξένου ο οποίος θεωρείται εισβολέας και αντιμετωπίζεται με βία. Ο Αριέτα προτάσσει το στοιχείο της οικολογίας και την ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος. Βάζει στο στόχαστρό τους τις παθογένειες των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες βολεύονται με τα κακώς κείμενα και αρνούνται να αλλάξουν. Και μάλιστα, με την ανοχή των τοπικών αρχών, όπως π.χ. της αστυνομίας η οποία κάνει τα στραβά μάτια. Και ενώ δημιουργείται ένταση με τα όσα συμβαίνουν, εντελώς αναπάντεχα αρχίζει τις αποκαλύψεις δημιουργώντας νέες εντάσεις, αυτή τη φορά ανάμεσα στο ζευγάρι, μετατρέποντας την ταινία ΚΑΙ σε ψυχολογικό θρίλερ. «Δεν ήρθες εδώ για να λύσεις τα προβλήματά μας αλλά τα δικά σου», λέει κάποια στιγμή η Κλαούντια στον άντρα της. Και σίγουρα τα λόγια της εμπεριέχουν μεγάλη δόση αλήθειας.
Η «Υγρή γη» είναι μια πολύ δυνατή ταινία η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα οικολογικό, κοινωνικό, ψυχολογικό θρίλερ. Μια ταινία με ένταση και σασπένς η οποία αναδεικνύει και κάτι ακόμη. Τη διαφορά που υπάρχει στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων και την αδυναμία επικοινωνίας. Ο Ρικάρντο αδυνατεί να μιλήσει στη γλώσσα των ανθρώπων τους οποίους, υποτίθεται, πως ήρθε να βοηθήσει. Γιατί δεν αρκεί κάποιος να έχει δίκιο. Χρειάζεται να μπορεί να πείσει τους άλλους γι’ αυτό! Και μιας και, κατά πως φαίνεται, οι εκλογές πλησιάζουν, ας το’ χουμε στο νου μας!
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com