Ένα ελεγειακό παραμύθι για το τέλος μιας εποχής που χάνεται, ένα ηθογράφημα γεμάτο ποιητικές εικόνες λυρισμού αναμειγμένου με μελαγχολία.
Στο άτυπο διάλειμμα ανάμεσα στο δεύτερο και στο τελευταίο μέρος της τριλογίας του Απού, ο Ινδός auteur Σατγιαζίτ Ράι ολοκλήρωσε μία από τις καλύτερες ταινίες του. Το "Μουσικό Δωμάτιο" τοποθετείται στη Βεγγάλη της δεκαετίας του ’20, όπου ένας έκπτωτος αριστοκράτης αρνείται να συμβιβαστεί με τα νέα δεδομένα και προσπαθεί πεισματικά να διατηρήσει το γόητρο του στάτους του.
Ο κεντρικός ήρωας, ένας άντρας που έχει εμμονή με την εικόνα του, καθώς βρίσκεται περικυκλωμένος από καθρέφτες, εάν δεν κοιτάξει πέρα από την αντανάκλασή του είναι καταδικασμένος στη λήθη. Το τέλος του ανθρώπου και μαζί και μιας ολόκληρης εποχής, αποδίδεται από τον Ράι σαν ένα ελεγειακό παραμύθι, ένα ηθογράφημα γεμάτο ποιητικές εικόνες λυρισμού αναμειγμένου με μελαγχολία, έργο ενός πραγματικού κινηματογραφικού μαέστρου.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr