Σέρα: Γιατί σκοτώνεις τον εαυτό σου;
Μπεν: Δεν θυµάµαι. Απλώς ξέρω ότι το θέλω.
Σέρα: Μου λες ότι πίνεις για να αυτοκτονήσεις;
Μπεν: Ή ότι αυτοκτονώ για να µπορώ να πίνω.
Διάλογος μεταξύ του Μπεν (Νίκολας Κέιτζ – Οσακρ Α ρόλου) και της Σέρα (Ελίζαμπεθ Σου), των καταραµένων κεντρικών ηρώων αυτής της θαυμάσιας ταινίας που στηρίζεται στο εξίσου καταραµένο µυθιστόρημα του Τζον Ο’ Μπράιεν που µάλλον ήξερε πολύ καλά τι έγραφε γιατί ο δικός του αλκοολισµός τον οδήγησε στην αυτοκτονία (αυτοπυροβολήθηκε το 1994, δύο εβδοµάδες µετά την υπογραφή του συµβολαίου για τη µεταφορά του µυθιστορήµατος στο σινεµά). Ανάμεσα στον Μπεν – πρώην «χρυσό» παιδί του Χόλιγουντ, νυν «τελειωμένος» αλκοολικός – και την πόρνη Σέρα θα αναπτυχθεί ένα βρώµικο και ταυτοχρόνως τρυφερό (σχεδόν αθώο) love story, καρδιά του οποίου είναι η αφηνιασµένη, ανελέητη κατάδυση στην ψυχή ενός ταλαιπωρηµένου ανθρώπου εξαρτηµένου σε τέτοιον βαθµό από το αλκοόλ που έχει γίνει αναπόσπαστο στοιχείο του, η φυσική πλέον µυρωδιά του, το µοναδικό σηµείο επαφής του µε τον κόσµο. Προορισμός του ταξιδιού τους φαίνεται από την αρχή ότι θα είναι η κόλαση αλλά με τον άψογο σκηνοθετικό χειρισμό του Φίγκις, εσύ ,ο αποδέκτης, δέχεσαι να τους συνοδεύσεις.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr