Στην «Υψηλή ραπτική» έχουμε μια ταινία δεύτερης ευκαιρίας, με ευαισθησία και ευκολίες. Μια σχεδόν συνταξιοδοτημένη σχεδιάστρια μόδας, η Έσθερ, θα δει στο πρόσωπο μιας 20χρονης αλλοδαπής κλέφτρας -ίσως- τη γυναίκα που θα συνεχίσει το έργο της. Η κλοπή για την πρώτη δεν αποτελεί την έμπνευση της δημιουργίας, αλλά φαίνεται ως μέσο συνέχισης μιας παράδοσης. Τελικά οι θρύλοι έχουν «δύση» ή η τέχνη τους ζει για πάντα;
Με ρούχα που επιμελήθηκε ο οίκος Dior, η ταινία είναι ιδανική για το κουλτουριάρικο κοινό που αγάπησε και το «sexandthecity». Αργών ρυθμών, καθαρά γυναικείας κοπής με μεταξωτή φόδρα συναισθημάτων, με λεπτοβελονιές σε αναφορές θεμάτων ρατσισμού, χωρίς όμως πρωτοτυπία.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr