Καθώς κλείνει ο Μάιος παρατηρούμε ότι βελτιώνεται η προσέλευση των θεατών στις θερινές αίθουσες. Πολλοί την συνδυάζουν και με μια βραδινή έξοδο που ενισχύεται από τα εδέσματα των κυλικείων. Όμως, έτσι η αλλιώς το βασικό  προϊόν των θερινών, που είναι η νοσταλγία, αποτελεί απλά μια επικουρική κατάσταση. Το κορυφαίο γεγονός όμως είναι το κινηματογραφικό προϊόν, που είναι η προβαλλόμενη ταινία. Όσο αφορά στα φιλμ, η κατάσταση δεν είναι καλή. Βρισκόμαστε σε φάση μεγάλης μετριότητας ενώ οι σινεφίλ επιθυμούν να παρακολουθήσουν που τους αρέσει. Πλην κάποιων εξαιρέσεων, οι νέες ταινίες υπερπαραγωγής δεν έχουν τίποτα να προσθέσουν, ενώ οι εμφανίσεις κάποιων χολιγουντιανών παραγωγών είναι απλά γεγονότα χωρίς ουσία.

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΛΗΞΗΣ

Οι εταιρίες διανομής ποντάρουν και στις επανεκδόσεις κλασικών ταινιών, μόνο που εδώ τα πράγματα συζητούνται. Φέτος σε σχέση με πέρσι οι επανεκδόσεις κλασικών ταινιών είναι περίπου το 50% λιγότερες από όσες είχαμε πέρσι. Όπως μου λένε και οι διανομείς ταινιών υπάρχει σε αυτή την περίπτωση ένα ρίσκο, μια και κάποιες επαναλήψεις δουλεύουν αξιοπρεπώς ενώ άλλες στην κυριολεξία εξαφανίζονται και αποτυχαίνουν. Βλέποντας όμως τις ταινίες που θα προβληθούν προσεχώς, αδυνατεί να γίνει μια στοιχειώδης αξιόπιστη  πρόταση προς τους σινεφίλ. Από την άλλη μεριά ο γράφων εγκρίνει  την έξοδο κάποιων συναρπαστικών κλασικών και νεοκλασικών ταινιών με τις οποίες σίγουρα οι θεατές θα φύγουν πολύ ικανοποιημένοι από την αίθουσα.

ΟΙ ΑΣΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ

Λένε πως το σινεμά το καλοκαίρι ελκύει ιδίως δύο είδη ταινιών: Τα θρίλερ και τις κωμωδίες. Όσοι παρακολουθούν τα σύγχρονα θρίλερ θα ενθουσιαστούν με το ασπρόμαυρο πολύκροτο βραβευμένο φιλμ του Πολάνσκι «Η Αποστροφή» με την Κατρίν Ντενέβ. Θα καταλήξουν μάλιστα σε μια αποτελεσματική σύγκριση .Θα νιώσουν τόσο υπέροχα, ιδίως θα καταλάβουν ότι πολλά από τα καλτ αμερικάνικα φιλμάκια τρόμου που είδαν,  δεν πιάνουν χαρτωσιά μπρος στο κλασικό του Πολάνσκι. Όπως είναι γνωστό στην ταινία η ηρωίδα, Κατρίν Ντενέβ, είναι μια απόμακρη γοητευτική νέα γυναίκα που δουλεύει σε κομμωτήριο. Τη βλέπουμε να επιστρέφει στο διαμέρισμά της, και στη συνέχεια παράδοξα γεγονότα της συμβαίνουν. Έχουμε λοιπόν ένα φιλμ που από τη μία μεριά του είναι ένα ουσιαστικά ντοκιμαντέρ της σχιζοφρένειας και από την άλλη μια ασύλληπτης γοητείας δημιουργία γοτθικού τρόμου.

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΤ

Μια πολύ καλή πρόταση, ειδικά για τους νέους και για όσους αναζητούν το διαφορετικό, είναι η επανεμφάνιση της γνωστής αρχικής ταινίας του Έιμπελ Φεράρα, «Διαφθορά» με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στον βασικό ρόλο. Ο τελευταίος βραβεύτηκε στο International Fantasy Festival, το ίδιο και στο Independent Spirit Awards. Έχουμε την ιστορία ενός διεφθαρμένου αστυνομικού στη Νέα Υόρκη. Πέραν των άλλων χαρτοπαίζει, παίζει στοιχήματα που του δημιουργούν τεράστια χρέη, είναι αλκοολικός και εξαρτημένος από τα ναρκωτικά. Πέραν τούτου έχει συνεχείς σχέσεις με πόρνες, ενώ εκβιάζει  νεαρές έφηβες όμορφες κοπέλες.  Κάποτε αναλαμβάνει να διερευνήσει τον βιασμό μιας νεαρής καλόγριας. Τελικά εμπλέκεται σε έναν κόσμο παραίσθησης, όπου το μόνο που ζητάει είναι η εξιλέωση. Ο Φεράρα με τη γνωστή επιθετική του κινηματογράφηση ανατέμνει έναν κόσμο διεφθαρμένο και κυνικό, που ίσως η μόνη λύση για σωτηρία είναι οι εκπεσόντες άγγελοι. Είναι μια «βρώμικη» απελπισμένη σκοτεινή ταινία που ακουμπάει την προβληματική του Μπρεσόν.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Από το χώρο του καλτ είναι η εμφάνιση του συνταρακτικού δραματικού φιλμ του Βρετανού Μάικ Φίτζις «Αφήνοντας το Λος Άντζελες»( 1995), όπου ο Νίκολας Κέιτζ κέρδισε το Όσκαρ Α ανδρικού ρόλου. Ένας ταλαντούχος σεναριογράφος που τα έχασε όλα εξαιτίας του ποτού ταξιδεύει μόνος του στο Λας Βέγκας. Πρόκειται για μια συνταρακτική, γεμάτη απώλεια, εξάρτηση και παραίσθηση ταινία που θα συγκινήσει τους πάντες. Για όσους αναζητούν κάτι πιο κλασικό, η λύση είναι άμεση: Επαναπροβάλλεται το κλασικό νεανικό δράμα «Ανατολικά της Εδέμ» με τον Τζέιμς Ντιν, σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν από το ομώνυμο βιβλίο του Τζον Στάινμπεκ. Αν όμως οι σινεφίλ επιθυμούν να δουν κάτι κλασικού, αλλά σε κωμωδία, θα παρακολουθήσουν οπωσδήποτε την κλασική ασπρόμαυρη δραματική κομεντί του Μπίλι Γουάιλντερ «Η Γκαρσονιέρα» (1960). Πρόκειται για το γνωστό μυθικό φιλμ που η αξία του επιβεβαιώθηκε και με 5 βραβεία Όσκαρ. Οι Τζακ Λέμον και Σίρλεϊ Μακλέιν παίζουν βιωματικά τους ρόλους δύο ασήμαντων καθημερινών ανθρώπων, που όμως έχουν και  αυτοί το δικαίωμα να επιλέξουν τη ζωή που θα ζήσουν.

Αλέξης Δερμεντζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress.com