Η Ελενα οδηγεί μόνη της με άγνωστο προορισμό, όταν απροσδόκητα μπαίνει στο φέρι για ένα νησί. Εκεί θα μοιραστεί τις σκέψεις και τα βάρη της με έναν άνδρα που συναντάει τυχαία, τον Αντώνη. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν μια περιπλάνηση στο νησί, ψάχνοντας ένα ωραίο μέρος για να θάψουν ένα μεταλλικό κουτί που κουβαλάει ο Αντώνης.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Γιώργου Γούση δίνει το στίγμα του «χειροποίητου» σινεμά, με υποτυπώδες σενάριο, γυρισμένη με μια κάμερα Mini DV (παλαιότερης, δηλαδή, τεχνολογίας) και ελάχιστο συνεργείο στην Κεφαλονιά, κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η επιλογή της Mini DV είναι καθοριστική για το ύφος της ταινίας, καθώς η εικόνα μοιάζει επίτηδες ερασιτεχνική, σαν ο φακός να είναι ένας μεσήλικας παρατηρητής του ταξιδιού των δυο αγνώστων. Τι μοιράζονται αυτοί οι άγνωστοι; Τη μοναξιά τους. Αποδρούν μυστικά από την κανονική ζωή τους. Εκεί επικεντρώνει ο Γούσης, αφήνοντας τους πρωταγωνιστές του να αυτοσχεδιάσουν στους διαλόγους από καρδιάς. Αν και παρουσιάζει ενδιαφέρον η μορφή της, εντούτοις το περιεχόμενό της, δηλαδή τα προσωπικά αδιέξοδα των ηρώων της, απευθύνονται κυρίως σε φεστιβαλικούς σινεφίλ.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr