Μενού

ΣΗΜΕΙΟ ΒΡΑΣΜΟΥ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Ένα θαρραλέο κινηματογραφικό επίτευγμα καθώς όλη η ταινία είναι ένα και μόνο πλάνο. Με πιο πρόσφατο, λαμπρό παράδειγμα την ταινία «1917» του Σαμ Μέντες (όπου όμως υπήρξαν κάποιες διακοπές του ενιαίου πλάνου), ταινίες- μονοπλάνα έχουμε δει αρκετές στο σινεμά με την «Θηλειά» του Αλφρεντ Χίτσκοκ σε περίοπτη θέση ανάμεσά τους. Αυτό που ο Φίλιπ Μπαραντίνι επιτυγχάνει στο «Σημείο βρασμού» είναι εξίσου εντυπωσιακό, τόσο σε σχέση με τον χώρο γυρίσματος, όσο και με την «χορογραφία»  των ηθοποιών η οποία πραγματικά δεν «χάνει» πουθενά.

Ο χώρος είναι ένα εστιατόριο πολυτελείας στο Λονδίνο και οι χαρακτήρες που υποδύονται οι ηθοποιοί, είναι το προσωπικό και οι πελάτες του. Η ιστορία λαμβάνει μέρος κατά την διάρκεια της πιο «φορτωμένης» για το εστιατόριο νύχτας του χρόνου  ή καλύτερα κατά την διάρκεια  90 λεπτών αυτής της νύχτας, όσο δηλαδή είναι ακριβώς ο κανονικός χρόνος της ταινίας. Στην απαράμιλλα φτιαγμένη σύνθεση των συμβάντων μέσα στο εστιατόριο κέντρο βάρους είναι ο αρχισέφ και μέτοχος της επιχείρησης (Στίβεν Γκρέιαμ) ο οποίος έχει διάφορα μέτωπα να αντιμετωπίσει και παλεύει να παραμείνει όρθιος παρά την αφόρητη πίεση που του ασκείται.

1422 1

Αυτό εξάλλου είναι που διατηρεί το ενδιαφέρον μας ζωντανό διότι αν το τεχνικό μέρος, η κατασκευή της ταινίας, δεν στηριζόταν από μια δυνατή ιστορία, το όλο θέμα κατά πάσα πιθανότητα, θα καταντούσε βαρετό. Σαν ζιζάνια τα προβλήματα του αρχισέφ ξεπετάγονται από παντού: από τους πελάτες και τις απαιτήσεις τους, από το προσωπικό και τα θέματά του, από την διεύθυνση, από την επιθεώρηση ελέγχου υγιεινής, από το τηλέφωνο και την οικογένεια του αρχισέφ, από την κουζίνα και τα δικά της προβλήματα, από τα χρέη του.

Η ενορχήστρωση όλων των παραπάνω σε μια ενιαία ιστορία και κάτω από την άγρυπνη ματιά της κάμερας σε ένα μόνο πλάνο, είναι μια – το λιγότερο – αξιέπαινη δημιουργία η οποία προέκυψε μέσα από εξαντλητικές πρόβες: η ταινία γυρίστηκε τέσσερις φορές μέσα σε ένα μόλις διήμερο και από αυτές τις εκδοχές επιλέχτηκε η μία, αυτή που βλέπουμε τώρα.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

 

Smart Search Module