Από τις αρκετές «μικρές», εναλλακτικές ταινίες που (δυστυχώς) συσσωρεύονται και αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες, ανεπιφύλακτα ξεχωρίζει ο «Εξόριστος» τον οποίο και συνιστώ. Γυρισμένη στην Γερμανία από σκηνοθέτη γεννημένο στο Κόσβο και πολιτογραφημένο Γερμανό, η ταινία είναι το ακριβέστατο πορτρέτο ενός «κοινωνικά φυλακισμένου» ανθρώπου που (όπως ο σκηνοθέτης) προέρχεται από το Κόσοβο και ζει στην Γερμανία.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Μορίνα δεν επέλεξε έναν κατατρεγμένο, χωρίς στον ήλιο μοίρα μετανάστη γιατί έτσι συνήθως εμφανίζονται οι μετανάστες σε αυτού του τύπου τις ιστορίες) αλλά έναν καλλιεργημένο επιστημονα, χημικό με θέση σε μεγάλη εταιρία. Είναι παντρεμένος με Γερμανίδα (Σάντρα Χούλερ) είναι πατέρας και όλοι μαζί ζουν σε ένα όμορφο σπίτι. Είναι ένας αστός ανάμεσα σε άλλους αστούς. Και όμως όχι εν είναι. Κανείς δεν το λέει όμως όλοι το σκέφτονται: τι δουλειά έχει αυτός! ανάμεσά μας;
Η κάμερα εστιάζει με επιμονή στο πρόσωπο μα και το σώμα ενός ανθρώπου ψυχικά και σωματικά απροστάτευτου απέναντι στην σιωπηλή μισαλλοδοξία όλων εκείνων που τον περιτριγυρίζουν – από την γειτονιά του μέχρι τον επαγγελματικό του χώρο. Μικρές νύξεις αδιακρισίας, αστραπιαία βλέμματα απαξίωσης, ψεύτικη ευγένεια, επαγγελματικές παγίδες * και εκείνος, συγκρατημένος, πολιτισμένος, ευγενικός αλλά ποτέ αφελής στο τι συμβαίνει γύρω του. Η ταινία σε κερδίζει γιατί με όλες αυτές τις σκηνές καταφέρνει να ρίξει στην πυρά τον ρατσισμό, το buIIyingκαι την διάκριση χωρίς την βοήθεια φωνών, κραυγών και σκηνών απροκάλυπτης βίας.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr