Την ιστορία της 11χρονης Λουτσία, που οι γονείς της, αναγκασμένοι να πάνε στη Γαλλία για να εργαστούν, αφήνουν στη φροντίδα της γιαγιάς της, αφηγείται στην πρώτη του αυτή μεγάλου μήκους ταινία, ο Ιταλός σκηνοθέτης Πάολο Λικάτα.
Ιστορία ενηλικίωσης, με φόντο ένα καθολικό χωριό της Σικελίας, στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, με μια πεισματάρα, κλεισμένη στον εαυτό της, Λουτσία να μεγαλώνει σ’ ένα εχθρικό προς τις γυναίκες ανδροκρατούμενο κόσμο, με την σκληρή και ψυχρή γιαγιά να προσπαθεί να προστατεύσει τη Λουτσία από τα επικίνδυνα μέλη της οικογένειάς της, και με τη Λουτσία να προσπαθεί να διεισδύσει στον κόσμο των ενήλικων συγγενών, ιδιαίτερα των αντρών, για ν’ ανακαλύψει, με τον χειρότερο τρόπο, πως οι καταστάσεις την αναγκάζουν να παραμένει, όπως και οι άλλες γυναίκες, θύμα.
Παρόλα αυτά, 30 χρόνια αργότερα, όταν η Λουτσία τελικά επιστρέφει στο χωριό της, έχει πια αποκτήσει την αναγκαία δύναμη (αυτή που προσπαθούσε να της μάθει με το δικό της τρόπο η γιαγιά) για να αντιμετωπίζει τη ζωή με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία, στοιχεία που χρειάζεται για να μπορέσει να ζήσει μια ελεύθερη, αξιοπρεπή ζωή. Με τον σκηνοθέτη να καταγράφει με λιτότητα και ειλικρίνεια τη δραματική αυτή πορεία της νεαρής ηρωίδας του, μαζί με τις προκλήσεις, τα διάφορα οικογενειακά μυστικά και γενικά την όλη οδυνηρή, εμπειρία της, Με δυο, πρέπει να προσθέσω, εξαιρτετικές ερμηνείες: από τη Μάρτα Καστίλια, που ενσαρκώνει με εσωτερικότητα και ξεχωριστή πειστικότητα τη νεαρή Λουτσία και την Λουτσία Σάρντο, που τονίζει τον, χωρίς τουλάχιστο επιφανειακά συναισθηματισμούς πολύπλοκο χαρακτήρα της ψυχρής γιαγιάς.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr