Στα 91 του χρονιά ο Κλιντ Ιστγουντ παραμένει ένας ακούραστος και μοναδικός κινηματογραφιστής και ηθοποιός. Με μια ιδιαίτερα τρυφερή ιστορία καταφέρνει να αποδομήσει μια πτυχή του αμερικανικού τρόπου ζωής και παράλληλα να «ακυρώσει» το περίφημο «Χτίσε τον τοίχο» και το μίσος που καλλιεργούν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ για τους κατατρεγμένους αυτής της Γης. Το συγκλονιστικό γεγονός με τον δηλωμένα συντηρητικό Ιστγουντ είναι ότι χτυπάει σταθερά στη ρίζα και το θυμικό της αμερικάνικης κοινωνίας.
Αν και η τελευταία ταινία του είναι πιο ράθυμη σε σχέση με την καταιγιστική «Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ», εντούτοις δεν χάνει την εκπληκτική σκηνοθετική του ματιά. Απέραντα άνυδρα μεξικάνικα τοπία και αφοπλιστική απλότητα συνθέτουν τα κάδρα του. Ο Ιστγουντ επιχειρώντας να κάνει έναν απολογισμό της ζωής του παραδέχεται ότι οι άνθρωποι οφείλουν να αμφιβάλλουν, να μην εγκλωβίζονται σε μια ζωή γεμάτη «βεβαιότητες» και στερεότυπα. Το πρότυπο του αμερικανικού «μάτσο» γκρεμίζει τα τείχη με απέραντη τρυφερότητα, δίνοντας παράλληλα ένα μάθημα ζωής στον νεαρό συνοδοιπόρο που τώρα διαμορφώνει την προσωπικότητά του.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr