Το αλκοόλ και η φιλοσοφία!
Οι άνθρωποι γεννιούνται έχοντας 0,05% χαμηλότερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ στο αίμα τους! Και πως εάν η ποσότητα η οποία λείπει από το αίμα αντικατασταθεί, τότε ο άνθρωπος θα λειτουργεί πιο ισοροπημένα! Αυτό υποστηρίζει ένας νορβηγός φιλόσοφος κι αυτήν η …φιλοσοφική άποψη αποτελεί το εφαλτήριο για τους τέσσερις φίλους και συναδέλφους καθηγητές σε ένα σχολείο στη Δανία ώστε να διερευνήσουν εάν κάτι τέτοιο ισχύει! Έτσι ο Μάρτιν, καθηγητής Ιστορίας, ο Πίτερη, καθηγητής φιλοσοφίας, ο Τόμι, καθηγητής σωματικής αγωγής και ο Νικολάι, καθηγητής μουσικής, αποφασίζουν να γίνουν πειραματόζωα επειδή η ιδέα της καθημερινής ελεγχόμενης κατανάλωσης αλκοόλ, αν μη τι άλλο, τους ιντριγκάρει αφάνταστα.
Βάζουν μάλιστα και κανόνες, πως θα πίνουν κυρίως σε ώρες εργασίας και ποτέ μετά τις 8 το βράδυ και το Σαββατοκύριακο. Ταυτόχρονα θα καταγράφουν τα όσα τους συμβαίνουν ώστε να βγάλουν τα συμπεράσματά τους από την καθημερινή κατανάλωση αλκοόλ.
Και ενώ φαίνεται πως όλα λειτουργούν ομαλά και ο φιλόσοφος δικαιώνεται, οι τέσσερις φίλοι οι οποίοι έχουν ανακαλύψει την ευτυχία της «ελεγχόμενης μέθης» αποφασίζουν να πάνε ένα βήμα παραπέρα. Να διερευνήσουν τα όριά τους, κατά τα κοινώς λεγόμενα, να πιουν μέχρις εσχάτων!
Ποιοι είναι όμως αυτοί οι τέσσερις άνδρες οι οποίοι αποφασίζουν να ξεκινήσουν αρχικά ένα παιχνίδι τον έλεγχο του οποίου θα χάσουν στο φινάλε; Γιατί βάζουν τους εαυτούς τους σε αυτή τη διαδικασία-δοκιμασία; Είναι απλώς κάποιοι παρτάκηδες οι οποίοι θέλουν να διασκεδάσουν ή μήπως κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν τρόπο να δώσουν ενδιαφέρον στης ζωή τους;
Παρά τη φαινομενική ελαφρότητα με την οποία αφηγείται ο Τόμας Βίντερμπεργκ, σιγά-σιγά ξεδιπλώνεται η μοναξιά και η ανία της ρουτίνας που βιώνουν. Ή, για κάποιους, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα του γάμου και των σχέσεων. Κι αυτό είναι επί της ουσίας το σημείο στο οποίο επικεντρώνεται ο ευφυής δανός σκηνοθέτης ο οποίος ακολουθεί «τέσσερις ανθρώπους που έχασαν την έμπνευσή τους, το πνεύμα τους, το οποίο αναζητούν στο… οινόπνευμα», όπως έχει δηλώσει. Τέσσερις ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να επανακτήσουν τα όσα στην πορεία της ζωής έχασαν.
Με κάμερα στο χέρι, πιστός στις αρχές τους Δόγματος 95, ο Βίντερμπεργκ ακολουθεί τους ήρωές του αναδεικνύοντας πρώτα απ’ όλα τη φιλία τους. Αυτό δηλαδή το οποίο αποτελεί το συνεκτικό υλικό που τους δένει και τους φέρνει όλους μαζί να αποφασίσουν να μετατραπούν σε πειραματόζωα. Κι ύστερα δημιουργεί ρωγμές μέσα από τις οποίες αφήνει να διακριθούν τα θέματα τα οποία απασχολούν μια ολόκληρη κοινωνία. Εν προκειμένω την κοινωνία της Δανίας, μιας από τις πιο φιλελεύθερες και ασφαλείς χώρες στην Ευρώπη. Που όμως όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις τα πράγματα δεν είναι μόνον όπως φαίνονται αλλά συνήθως, έχουν και μια άλλη, όχι τόσο φωτεινή πλευρά.
Η ταινία «Άσπρο πάτο» (Druk), δεν είναι μια ταινία για το αλκοόλ. Είναι μια ταινία δραματική, μια ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις και τη μοναξιά, μια ταινία με βαθιά κοινωνική ματιά. Η οποία μέσα από τη φαινομενική ελαφρότητα και το χιούμορ αφήνει στο τέλος πικρή γεύση της απώλειας. Αλλά ταυτόχρονα και την αισιοδοξία για το μέλλον, καθώς οι απόφοιτοι του σχολείου ξεφαντώνουν, παρασύροντας και τους καθηγητές τους.
Η ταινία του Βίντερμπεργκ κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας για το 2021. Προηγουμένως όμως είχε σαρώσει στα 33α Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου, κερδίζοντας τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας (Τόμας Βίντερμπεργκ), Σεναρίου (Τόμας Βίντερμπεργκ – Τομπίας Λίντχολμ), Ανδρικής Ερμνηνείας (Μαντς Μίκελσεν).
Τι όμως σημαίνει στα δανέζικα “drak”, όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας; Ο σκηνοθέτης εξηγεί: «Ο ακριβής όρος είναι ‘Druk’, αλλά δεν υπάρχει στα αγγλικά. Τα αγγλικά έχουν 250.000 λέξεις, τα δανέζικα μόνο 50.000, όμως έχουμε το ‘druk’. Είναι όπως στη Γροιλανδία, όπου έχουν 50 λέξεις για το χιόνι. Στη Δανία έχουμε πολλές λέξεις για την κατανάλωση αλκοόλ. Το ‘Druk’ πλησιάζει τη βαριά κατανάλωση. Σημαίνει ‘πιώμα’, αλλά ‘πιώμα με… μεγαλοπρέπεια’».
Τραγική λεπτομέρεια: Ενώ είχαν ξεκινήσει τα γυρίσματα της ταινίας, σκοτώθηκε η κόρη του σκηνοθέτη, Ανίτα, 19 μόλις ετών. Έτσι ο Τίομας Βιντερμπεργκ αφιέρωσε το Όσκαρ στην αδικοχαμένη κόρη του. Παραλαμβάνοντας το Όσκαρ, ο δανός σκηνοθέτης είπε: «Σας ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ την Ακαδημία, που ψήφισε αυτήν την ταινία. Ξεπερνά ό,τι μπορούσα ποτέ να φανταστώ, αν και είναι και κάτι που πάντα φανταζόμουν (γελάει). Από όταν ήμουν 5 χρόνων, προετοίμαζα το λόγο μου σε σταθμούς τρένων, στο σχολείο, στην τουαλέτα και τώρα είμαι εδώ. Είναι πραγματικότητα και είναι απίστευτο. Αυτή είναι μια ταινία που αφορά το να αφήνουμε τον έλεγχο στη ζωή, όπως έχασα τον έλεγχο της δικής μου ζωής. Θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου, Ελέιν που ήταν ο άγγελος αυτού του project. Που με καθοδήγησε μέσα σε αυτήν την πολύ δύσκολη περίοδο. Θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά μου, την οικογένεια μου, τον σεναριογράφο που ήταν ο φύλακας άγγελος της ταινίας και της ζωής μου. Θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολλούς. Τους επενδυτές, τους ατζέντηδες, όσους συνέβαλαν για να γίνει η ταινία. Σας ευχαριστώ που επενδύσατε σε μια ταινία, που είναι για τέσσερις διεφθαρμένους, λευκούς, μεθυσμένους άνδρες, οι οποίοι μαθαίνουν στα παιδιά να πίνουν. Όλο το cast ήταν εξαιρετικό και θέλω να τους ευχαριστήσω όλους που έβαλαν την καρδιά τους στην ταινία»
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com