Άλλο ένα Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το 22ο, τελείωσε. Από μια ποικιλία πραγματικά καλών φιλμ, ως Επιτροπή της Fipresci επιλέξαμε ομόφωνα μια ουγγρική παραγωγή, το Πριν το γεύμα, ως το καλύτερο του Διαγωνιστικού Τμήματος. Υπήρχε, ωστόσο, μια ακόμα ταινία που ξεκάθαρα ξεχώρισε: η λευκορώσικη παραγωγή Το ίδιο αίμα, σε σκηνοθεσία Μίτρι Σεμένοφ – Αλεΐνικοφ.
Στα 15 λεπτά του χρόνου του, το φιλμ καταφέρνει να μας παρουσιάσει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα των καιρών μας: τη βία. Είναι εντυπωσιακό το πώς σεναριογράφος και σκηνοθέτης την ενσωματώνουν στην πλοκή. Η βία υπάρχει παντού τριγύρω. Ήδη το πρώτο πλάνο είναι μια καθαρή επίδειξη της χρήσης της από τις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις στη διάρκεια μιας πορείας. Δεν υπάρχει τίποτα φτιαχτό στις πράξεις τους: οι τύποι που κρατούν τις ασπίδες και κραδαίνουν τα γκλομπ απολαμβάνουν πράγματι να χτυπούν το άοπλο πλήθος. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ!
Λίγα λεπτά αργότερα, ένας άλλος τύπος βίας εμφανίζεται μπροστά μας. Ένας εκ των έφηβων διαδηλωτών χτυπά έναν άλλο, επειδή εκείνος το έσκασε χωρίς να συμμετάσχει βάσει του προκαθορισμένου σχεδίου. Όφειλε να πετάξει μια μολότοφ στους μπάτσους και δεν το έπραξε. Άρα οι σύντροφοί του πρέπει να τον τιμωρήσουν. Γι' αυτό και τον δέρνει (με έλεος!), προτού τον αφήσει να γυρίσει σπίτι. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ΕΜΦΥΛΙΑ ΒΙΑ!
Κατόπιν, ο “σκληρός” έφηβος επιστρέφει κι αυτός στην κατοικία του. Εκεί βρίσκεται ο μεγαλύτερος αδελφός του, που έχει τελείως διαφορετική θεώρηση του κόσμου. Πιστεύει σε μια ειρηνική οικογενειακή ζωή, του αρκεί να φροντίζει τη μελλοντική γυναίκα και το παιδί τους, τον αδελφό του, τη μάνα του. “Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες” είναι η παροιμία που εκφράζει την ιδεολογία του. Μότο του; “Μη μπλέκεις με το Σύστημα και τις Αρχές”. Ο νεαρότερος αδελφός δεν το καταλαβαίνει και δεν το αποδέχεται, με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος να προσπαθεί να του επιβάλλει. Ασκώντας ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ... φυσικά!
Ξάφνου, εμφανίζεται στο χώρο η αστυνομία. Η αποστολή της εκεί είναι σαφής και μη συζητήσιμη. Θα φύγουν από το σπίτι, μόνο αφού βάλουν χειροπέδες στον νεαρό ταραξία της πορείας. Δεν επιτρέπεται καμία άρνηση σ' αυτό. Έτσι, ένας εκ των αστυνομικών δεν διστάζει καθόλου να χτυπήσει την ταλαίπωρη μητέρα που έφερνε αντιρρήσεις, προκειμένου να τη βγάλει από τη μέση. Ο μεγάλος γιος πλέον αναγκάζεται να αντιδράσει κι αυτός, για να σταθεί στο πλευρό της μάνας και της οικογένειάς του. Η πάλη που ακολουθεί φέρνει το αναμενόμενο αποτέλεσμα: και τα δύο αδέλφια συλλαμβάνονται και σπρώχνονται βίαια μέσα σε μια κλούβα. Ξανά αστυνομική βία...
Φτάνουμε στην τελική σκηνή. Ο άλλος έφηβος, που αφήσαμε στην αρχή να τρώει τις “ψιλές” του από τον πιο “σκληρό” ομοϊδεάτη του, επειδή θεωρήθηκε πως έδειξε δειλία, έχει προσπάθήσει να ξεπεράσει τους φόβους του και είναι πια έτοιμος να ρίξει τη μολότοφ! Όποιο όχημα της Τάξης περάσει πρώτο θα νιώσει την οργή του. ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΒΙΑ!
Ο κύκλος θα κλείσει τραγικά. ΤΥΦΛΗ ΒΙΑ σημαίνει πόνος, καταστροφή, θάνατος. Από όπου κι αν προέρχεται. Δυστυχώς, δεν υπάρχει διέξοδος...
*Aνταπόκριση του μέλους μας, Δημοσθένη Ξιφιλίνου από το 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας,
όπου εκπροσώπησε την ΠΕΚΚ ως μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου FIPRESCI.