Τα μαύρη κωμωδία με το μελόδραμα συνδυάζει με τρόπο έξοχο ο Φελίνι για να αφηγηθεί την, εμπνευσμένη από τα νεανικά του χρόνια ιστορία, μιας πενταμελούς ομάδας «βιτελόνι» («παχιά μοσχάρια»), κακομαθημένων, αργόσχολων νεαρών σε μια παραλιακή πόλη της ιταλικής επαρχίας.
Στην τρίτη του αυτή ταινία (μετά «Τα φώτα του βαριετέ» και το «Λευκό Σεϊχη») και ένα χρόνο πριν γυρίσει την κλασική La Strada, και με τα σημάδια του νεορεαλισμού ακόμη ξεκάθαρα, ο Φελίνι διαγράφει, με διαύγεια, χιούμορ και κριτική ματιά, τις άσκοπες περιπλανήσεις των νεαρών βιτελόνοι που προσπαθούν, χωρίς όμως κανένα συγκεκριμένο σκοπό ή αξία, να ξεφύγουν από ένα ανιαρό, χωρίς μέλλον περιβάλλον.
Ιστορία που ο Φελίνι αφηγείται χωρίς συναισθηματισμούς, με ωραία, φτιαγμένα με αίσθηση της πρώτης μεταπολεμικής εποχής επεισόδια, με τους βαριεστημένους, νεαρούς του ήρωες να περιφέρονται άσκοπα σε μπαρ, αίθουσες μπιλιάρδου ή τα τοπικά σινεμά, χωρίς όμως να βρίσκουν το απαραίτητο θάρρος για την αλλαγή που αναζητούν. Ταινία όμως από την οποία δεν λείπουν η ζεστασιά και το αληθινό συναίσθημα, που θα αναπτύξει ακόμη περισσότερο και με πιο ώριμη ματιά, στις επόμενες ταινίες του.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr