Προετοιμασία για έγκλημα
Όταν προθερμαίνονταν η πολεμική μηχανή...
Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί ο Βρετανός Andy Goddard. Προηγήθηκαν οι ταινίες: «Set Fire to the Stars» (2014) και «A Kind of Murder» (2016). Ο Goddard έχει δουλέψει πολύ στην τηλεόραση, έχοντας σκηνοθετήσει επεισόδια για σειρές όπως «Downton Abbey», «The Punisher», «Altered Carbon» και «Luke Cage» μεταξύ των άλλων.
Το σενάριο της ταινίας (το οποίο συνυπογράφουν ο σκηνοθέτης, ο πρωταγωνιστής και ο έχων μικρό ρόλο στην ταινία, Celyn Jones) βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Όντως στην μικρή, παραθαλάσσια πόλη του Σάσεξ, Bexhill-on-Sea, λειτούργησε για επτά χρόνια (από το 1932 έως και το 1939) το Augusta Victoria College, ένα γυμνάσιο θηλέων όπου φοιτούσαν οι θυγατέρες υψηλόβαθμων Ναζί αξιωματούχων. Ο Eddie Izzard, με καταγωγή από το Bexhill-on-Sea, παθιάστηκε με τη συγκεκριμένη ιστορία, όταν επισκεπτόμενος το μουσείο της πόλης, παρατήρησε το λάβαρο του κολεγίου: στο μέσον του είχε ένα άγριο λιοντάρι, με τη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου (Union Jack) στην αριστερή γωνία και τη σβάστικα στη δεξιά γωνία.
Από την πλανοθεσία, το μοντάζ και τον ρυθμό έως τις ερμηνείες, τα πάντα «φωνάζουν» τηλεόραση. Και είναι κρίμα, γιατί για τον Eddie Izzard όλο αυτό αποτελούσε έργο ζωής. Δυστυχώς, όμως, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις – που, ευτυχώς, εδώ, δεν οδηγούν τουλάχιστον στην κόλαση. Αυτό που μένει είναι πως οι θεατές γίνονται γνώστες ενός ενδιαφέροντος, παράδοξου γεγονότος της Ιστορίας, ο συγκρατημένος Eddie Izzard, που είναι καλός στον ρόλο του αλλά δεν αρκεί, μια πολύ καλή δουλειά στο σάουντρακ, που υπερβαίνει σαφώς τον μέσο όρο της ταινίας και... that's it. Κουλαμάρα να βλέπεις την Judi Dench να φωνάζει «Sieg Heil» (δεν παίζει την κακιά στην ταινία – παραπλανημένη είναι) ή τον Jim Broadbent σε β' ρόλο, ως οδηγό λεωφορείου, να πετάει γραφικά γερμανικές φράσεις. Χειρότερος όλων ο James D'Arcy, ξύλινος, μονοδιάστατος, αγγούρι.
Δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει χώρος για ουσιαστική ανάπτυξη της ιστορίας (γι' αυτό, για να γεμίσει ο απαιτούμενος χρόνος, βλέπουμε στιγμές όπως εκείνη με την μπάντα και το κλέψιμο ρούχων από τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Izzard), δεν υπάρχει καν χώρος για λίγους... Iron Maiden και «2 minutes to midnight». Θα ήθελε να είναι ένα κατασκοπικό θρίλερ εποχής, με μια δόση κάτι-σαν-πολιτικό-μήνυμα, λίγο Χίτσκοκ και λίγη... Ρίφενσταλ (ω, ναι). Προκύπτει ένα άνευρο, άνισο, τηλεοπτικό (αλλά όχι «του BBC» αλλά «του sky») επιφανειακό by the book έργο. Δεν ενοχλεί, σίγουρα, δεν ενθουσιάζει ακόμα πιο σίγουρα.
Θόδωρος Γιαχουστίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα moviesltd.gr