Δεν συνηθίζει να απαντάει η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου σε σχόλια τα οποία ασκούν κριτική στα πεπραγμένα της, ιδίως στα έχοντα παραληρηματικό χαρακτήρα. Η κριτική, δομικό συστατικό του καταστατικού της (προφανώς στη διάθεση οποιουδήποτε θα επιθυμούσε να το δει "ιδίοις όμμασι", άλλωστε υπάρχει εδώ και καμιά 15αριά χρόνια στην ιστοσελίδα της) αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση των ανθρώπων του κινηματογραφικού χώρου - και όχι μόνο. Ωστόσο, ένα επικριτικό κείμενο του flix αποτελεί αφορμή όχι για απολογισμό των θέσεων και των δραστηριοτήτων της Π.Ε.Κ.Κ., αλλά της τοποθέτησής μας απέναντι στο σοβούντα πόλεμο γύρω από το κουφάρι του ελληνικού σινεμά, όπως έχει καταντήσει μετά από τις αναρίθμητες συγκρούσεις, καταγγελίες, παραιτήσεις, ατασθαλίες, στους δημόσιους φορείς και προ παντός στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Και μόνον ο αριθμός των τοποθετημένων διοικήσεων, των περιόδων δυαρχίας και της πανταχόθεν καχυποψίας, σε διάστημα δέκα ετών, που ξεκίνησαν με την ψήφιση του πολλά υποσχόμενου "νόμου Γερουλάνου", πιστοποιεί την αποτυχία του στη διόρθωση των πράγματι όχι ευκαταφρόνητου αριθμού κακώς κειμένων. Με δηλωμένη εξ αρχής την αντίθεσή της σε ό,τι τότε υιοθετήθηκε από κάποιους ως σωτήρια λύση, η Π.Ε.Κ.Κ. αρκέσθηκε να παρακολουθεί τον αγώνα των φανερά γηρασμένων Σωματείων με τη νεοσύστατη Ακαδημία και έπαθλο τον προϋπολογισμό του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Ήταν φανερό ότι η κριτική δεν θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του εργολάβου απόψεων, παρά μόνον του αξιολογητή τους και της όσο το δυνατόν ψυχραιμότερης αντιμετώπισής τους, χωρίς φόβο και πάθος.
Η έξοδος από την παντοιότροπη κλεισούρα της πανδημίας και τα δεινά που επισώρευσε στον κινηματογραφικό χώρο, δίνει μια ευκαιρία να ανοίξουν πόρτες και μυαλά, δίχως τις συγγνωστές επιμολύνσεις τους. Στην ευκαιρία που προσφέρει το άτυπο "έτος μηδέν", η Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου ανοίγει την πόρτα της σε όποιον έχει ανάλογη διάθεση και κυρίως αντίληψη για το σχετικό διάλογο και τη συντονισμένη επανεκκίνηση είτε πρόκειται για φορείς είτε για σωματεία είτε... για πικραμένους συναδέλφους.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Π.Ε.Κ.Κ.