Μετά από μια τραυματική επίθεση διαρρηκτών, μια οικογένεια μετακομίζει προσωρινά σ’ ένα σπίτι στην εξοχή για ν’ ανακάμψει. Εκεί ο μοναχογιός του ζευγαριού ανακαλύπτει τον Μπραμς, μια στοιχειωμένη πορσελάνινη κούκλα που, όπως θα διαπιστώσουν οι νέοι της ιδιοκτήτες, δεν της αρέσει καθόλου να την παραμελούν.
Ταινία τρόμου, εξίσου απογοητευτική με την πρώτη ταινία του 2016 από τον ίδιο σκηνοθέτη Γ. Μ. Μπελ και τον σεναριογράφο Στέισι Μενίρ. Η ταινία αποτελεί τον ορισμό της κοινοτοπίας και της ασυναρτησίας, αφού, για παράδειγμα, σε όλη τη διάρκεια της πλοκής ο Μπραμς “θερίζει κόσμο”’, εκτός από την κορύφωση όπου, παρότι διακυβεύεται η ίδια του η ύπαρξη, καταλήγει τελείως ανήμπορος.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr