Μετά από ένα τραγικό συμβάν, η Έμα (Μαριάνα Ντι Τζιρολάμο) και ο σύζυγός της Γκαστόν (Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ) επιλέγουν να αποχωριστούν τον υιοθετημένο τους γιο, Πόλο (Κριστιάν Σουάρεζ). Το γεγονός ότι το ζευγάρι δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά, αλλά και ο πόνος της εγκατάλειψης του Πόλο, ενεργοποιεί την Έμα να κάνει δικό της εκείνο που τόσο επιθυμεί.
Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο περσινό Φεστιβάλ Βενετίας. Στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας βλέπουμε την Έμα, μια μπερδεμένη, τολμηρή, αδίστακτη, αλλά και βυθισμένη σε μια βαθιά θλίψη γυναίκα. Το όνειρο ενός παιδιού φέρνει κοντά της και κοντά στον Γκαστόν τον μικρό Πόλο. Όταν τον επιστρέφουν στο ίδρυμα, η εγκατάλειψή του πονά την Έμα και πυροδοτεί την ανάγκη της να συνδεθεί και πάλι μαζί του, αλλά και να νιώσει την αγκαλιά ενός δικού της βιολογικά παιδιού. Η δεύτερη αυτή της επιθυμία παρουσιάζεται στην αρχή της ταινίας μέσα από ένα χορευτικό δρώμενο. Ο Γκαστόν χορογραφεί μια ομάδα καλλιτεχνών, στην οποία ανήκει και η Έμα, να χορεύει μπροστά από μια φλεγόμενη σφαίρα. Η σφαίρα στέκει εκεί μοιάζοντας με ένα γυναικείο ωάριο, καθώς περιτριγυρίζεται από τους χορευτές. Το ντύσιμό τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι γυμνοί, ενώ οι ίδιοι φαντάζουν σαν σπερματοζωάρια που κινούνται προς τη γονιμοποίηση της σφαίρας. Η διεύθυνση φωτογραφίας και η σκηνοθεσία συλλαμβάνουν κινηματογραφικά αυτήν την εικόνα, όπως και όλα τα πλάνα της ταινίας που είναι εικαστικά αριστουργήματα.
Ο χορός και συγκεκριμένα η ελεύθερη έκφραση που αναβλύζει μέσα από τη μουσική ρεγκετόν, εκφράζει την ανεξάρτητη φύση της Έμα. Η φωτιά είναι και αυτή ένα σήμα κατατεθέν της ψυχικής της κατάστασής της. Επιμένει να παίζει μαζί της, προσπαθώντας να εξηγήσει στον εαυτό της τι συμβαίνει. Υπάρχουν στιγμές που ο θεατής θα την κατηγορήσει για τους τρόπους που χρησιμοποιεί για να πραγματοποιηθεί το όνειρό της. Ωστόσο, στο τέλος δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι η Έμα δεν είναι μια ηρωίδα φτιαγμένη από χρυσόσκονη και τούλι, αλλά ένας αληθινός άνθρωπος, ένας αληθινός χαρακτήρας με σάρκα και οστά.
Δέσποινα Τριανταφυλλίδου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα eleftheria.gr