Μενού

ΗΡΩΙΚΑ ΧΑΜΕΝΟΙ - Ηλίας Φραγκούλης

Μεροκαματιάρηδες αργεντίνικης κωμόπολης μοχθούν για να συγκεντρώσουν τα χρήματα που θα επιτρέψουν να λειτουργήσει ξανά δομή αποθήκευσης σιτηρών σε μορφή συνεταιρισμού. Όταν τα χάσουν από κομπίνα τραπεζίτη που τους είχε πείσει να τα «προστατεύσουν» σε λογαριασμό τραπέζης, οργανώνονται σαν… συμμορία και επιδιώκουν να πάρουν την εκδίκησή τους!

Σαν σενάριο που… το έσκασε από τις σπονδυλωτές «Ιστορίες για Αγρίους» (2014) είναι τούτο εδώ το ευχάριστο μα και τόσο πικρό αργεντίνικο φιλμ, που θίγει την οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας, από την οποία πολλά κράτη (μαζί κι εμείς, βεβαίως) δεν έχουν συνέλθει ακόμη ή δύσκολα θα την ξεπεράσουν (ποτέ!). Δεν είναι τόσο μάστορας ο Σεμπαστιάν Μπορενστάιν, όμως. Προτιμά να κρατήσει μία πιο λαϊκή γραμμή αφήγησης, δίχως κυνισμό κριτικής στο χιούμορ του, παραδίδοντας ένα απλά άρτιο κινηματογραφικό δείγμα πολιτικοκοινωνικής κομεντί που ψυχαγωγεί και… ζοχαδιάζει ταυτόχρονα. Διότι οι καταστάσεις που περιγράφει ελάχιστα απέχουν από τις ελληνικές λαμογιές, κοινώς θα ταυτιστείς μια χαρά.

Αυτοί οι «Ηρωικά Χαμένοι» τύποι, αρχικά μαζεύονται για να στήσουν ξανά έναν συνεταιρισμό – δομή αποθήκευσης σιτηρών σε υπάρχουσες εγκαταστάσεις που είχαν βάλει λουκέτο προ ετών, ώστε να ζωντανέψει ξανά η πόλη τους και να δημιουργηθούν (και) θέσεις εργασίας. Πίστευαν πως το σκέφτηκαν στην κατάλληλη στιγμή. «Δεν γίνεται να πάμε χειρότερα. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί;», λέει στο ξεκίνημα ο Φερμίν, ο κεντρικός χαρακτήρας του φιλμ, ενώ ταυτόχρονα ένας τίτλος μας ενημερώνει ότι βρισκόμαστε στην Αργεντινή, τον Αύγουστο του 2001. Φυσικά, ξεσπάς σε γέλια (ή γκουγκλάρεις και θα πιάσεις το νόημα)!

Heroic Losers1

Ακολουθεί ένα «ξαφνικό» τραπεζικό lockdown, ακριβώς μία μέρα αφού τραπεζίτης τους έχει πείσει να καταθέσουν σχεδόν 150.000 δολάρια που μάζεψαν με κόπους και τεράστιες θυσίες σε λογαριασμό τραπέζης, μη τυχόν και… τα χάσουν (γέλια στο βάθος). Οι συνέπειες θα είναι κωμικοτραγικές (σε βαθμό ανθρώπινης απώλειας) και ο Φερμίν θα συσπειρώσει την ομάδα για να πάρουν την εκδίκησή τους, αν όχι και τα λεφτά τους πίσω. Ο εγκέφαλος πίσω από την τραπεζική κομπίνα εντοπίζεται, πιθανότατα και το κρησφύγετο στο οποίο κρύβει… ίσως και πολύ περισσότερα κλοπιμαία, που θα βάλουν τους ήρωές μας σε συνειδησιακά διλλήματα, διότι όπως δηλώνει και ο Φερμίν, «Δεν είμαστε ληστές!».

Το υπόλοιπο έργο εξελίσσεται σε crime κωμωδία με διασκεδαστική έμπνευση, καθώς όλοι οι πραγματικά αταίριαστοι χαρακτήρες της ταινίας προσπαθούν να λειτουργήσουν σαν συμμορία του οργανωμένου εγκλήματος, με ολίγη από επαναστατικές / αναρχικές διαθέσεις (πέφτουν μέχρι και αναφορές στον Μπακούνιν!), για να φτάσουμε στο αποκορύφωμα του σινεφιλικού homage στο «Πώς να Κλέψετε 1.000.000 Δολάρια» (1966). Υπάρχουν υποπλοκές που χρειάζονταν συμμάζεμα στο μοντάζ (ειδικά το ρομαντικό κομμάτι του γιού του Φερμίν με τη γραμματέα του κυρίου Μάντζι), το σενάριο σήκωνε ακόμη πιο σκληρές δόσεις χιούμορ (αλλά προτιμά να γέρνει περισσότερο προς το φαρσικό και το γκαφατζίδικο), αλλά κάνει τη δουλειά του το ensemble της διανομής των ρόλων και μία υπόγεια αίσθηση δικαίωσης των ηρώων σου αναπτερώνει το ηθικό. Σε ένα καλοκαίρι σαν το φετινό (και με τόσο χάλια ταινίες…), δεν το λες και κακό αυτό!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Από τις ταινίες που σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι «Γιατί δεν κάνουν τέτοια έργα και στην Ελλάδα; Τα ίδια σκατά είμαστε οικονομικά, όσο και σε απατεωνιά!». Λίγο υπερβολή το διωράκι και η κατακλείδα («αμερικανιά», εδώ που τα λέμε) περιττή, αλλά το «Ηρωικά Χαμένοι» ξεχωρίζει ως μία από τις πραγματικά λιγοστές, εγγυημένα σωστές επιλογές για θερινό σινεμά εφέτος. Μιλάμε για τίτλους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού, δεν είναι αστείο αυτό που τραβάμε (οι κριτικοί, δηλαδή, εσείς ούτε πατάτε, ούτε και τα βλέπετε…)

Ηλίας Φραγκούλης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα freecinema.gr

Smart Search Module