ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ - Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Άνθρωποι με τρυφερότητα σε ένα όχι τόσο τρυφερό κόσμο, ψάχνουν τα πατήματα τους σε ένα ταξίδι προς την απώλεια αλλά και την αποδοχή.
«Με λένε Σοφία σα να περίμεναν από εμένα να γίνω πολύ έξυπνη» θα συσταθεί η κεντρική ηρωίδα που στιγμή δεν θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει το όνομά της· αν μη τι άλλο, αν ψάχναμε μια τέτοια προφανή σύνδεση θα την έλεγαν Αγάπη ή Καρδιά.
Το “στοίχειωμα” του Πολύδροσου, περιοχής γνωστής στους κατοίκους βορείων προαστίων του ΄80 για το παγοδρόμιο τόπο συνάντησης νέων και μεγαλύτερων είναι η εικόνα της νεότητας των γονιών της Σοφίας. Τα φαντάσματα, όπως μαθαίνουμε, πρέπει να μένουν στα ίδια σπίτια αυτών που φεύγουν οι ψυχές. Η ομαλή, πράα και οργανικά αποστασιοποιημένη αφήγηση με τη φωνή του σκηνοθέτη και τη μουσική επένδυση από τη «Δεσποινίδα Τρίχρωμη», στην ταινία φόρο τιμής στη σπουδαία ερμηνεύτρια Ειρήνης Ιγγλέση, είναι και αυτή ένας συνειρμός, και έτσι θα την αγκαλιάσουμε. Έχει τις ομορφότερες αμηχανίες που κρύβουν ποίηση και μια παιδικότητα, σαν ένα νοητό διάλογο με τον Μπογκαρτ και τις νουάρ ταινίες του.
Ο «The Boy», βλέπετε, ψηλαφεί την ανάγκη της συμφιλίωσης με το παρελθόν σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία, με υπαινικτική ατμόσφαιρα.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr