ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΟ - Παυλίνα Αγαλιανού
1858, στην εβραϊκή συνοικία της Μπολόνια. Οι στρατιώτες του Πάπα εισβάλλουν ξαφνικά στο σπίτι της οικογένειας Μορτάρα με εντολή του Καρδινάλιου, για να πάρουν τον Εντγκάρντο, τον επτάχρονο γιο τους. Ο λόγος; Μια μαρτυρία ότι το παιδί είχε βαφτιστεί ως χριστιανός κρυφά από την υπηρέτρια όταν ήταν μωρό, συνθήκη για την οποία ο παπικός νόμος είναι κάθετος: Το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από την αλλόθρησκη οικογένειά του και να μεγαλώσει με καθολική εκπαίδευση.
Ο παλαίμαχος (και σπουδαίος) Μάρκο Μπελόκιο έκανε πάλι το θαύμα του, εν αντιθέσει με την καθολική εκκλησία που κατακεραυνώνεται στην ταινία του... «Το αγόρι του θεού» τα έχει όλα, είναι αυτό που λέμε κλασικό σινεμά, μια ταινία αναφοράς στο πεδίο που πραγματεύεται. Στιβαρό σενάριο, στηριγμένο σε ιστορική έρευνα για τις συνθήκες της περιόδου στην κοινωνία και στην εκκλησία. Μέσα από το προσωπικό φωτίζεται άπλετα το συλλογικό, προβάλλεται η βία της παπικής εκκλησίας που μεταμόρφωνε τα αλλόθρησκα παιδιά σε «γενίτσαρους», κάνοντας να απαρνηθούν τις ρίζες τους, όμως ταυτόχρονα δεν αφήνει αλώβητους ούτε τους Εβραίους της περιόδου, δείχνει τη μεγάλη εικόνα και την σκηνοθετεί εξαίσια. Σκηνοθετεί με όλη τη σημασία της λέξης, εκπληκτικό καστ, χώροι, φωτογραφία, σκηνικά, κουστούμια, μοντάζ. Την προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr