Μενού

ΑΓΑΠΗ, ΖΩΗ - Κουταλάς Ανδρέας

2141 10

Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Κότζι Φουκάντα στη αρχή δημιουργεί ένα άνετο συναίσθημα γύρω από τη Ταέκο, τον σύζυγο της Τσίρο και τον Κέιτα, τον εξάχρονο γιο της από προηγούμενη σχέση. Το αγόρι είναι πρωταθλητής στο παιχνίδι Οθέλο και στο μικροσκοπικό αλλά έντονα φωτιζόμενο διαμέρισμα τους, εξασκείται στο διαδίκτυο. Οι δυό τους μοιράζονται αστεία στη νοηματική γλώσσα, μυστικά μητέρας-γιου. 

Κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής συνάντησης, το αγόρι πεθαίνει σ’ ένα ατύχημα, μια γρήγορη στιγμή που γυρίστηκε από απόσταση μέσ' από μια πόρτα που ωστόσο προκαλεί δυνατά συναισθήματα. Μετά απ' αυτό το γεγονός αλλάζουν οι σχέσεις. Ακολουθεί η κηδεία, όπου ο πατέρας του Κέιτα, Παρκ, φτάνει γεμάτος θυμό. Η Ταέκο δεν τον έχει δει εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια και ακόμα δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί τους άφησε.

Είναι κουφός και άστεγος. Η Ταέκο του ανακοινώνει ότι έχει τελειώσει μαζί του, αλλά ο Παρκ φτάνει στην υπηρεσία οικονομικών υπηρεσιών όπου εργάζεται μαζί με τον Τσίρο για να υποβάλει αίτηση για επιδόματα. Ο Τσίρο λέει ότι δεν τον πειράζει αν η Ταέκο βοηθήσει τον Παρκ, αφού γνωρίζει την νοηματική, στην πραγματικότητα όμως αυτό το γεγονός τον ενοχλεί πολύ. Ενώ αυτός ανεβαίνει για να βοηθήσει περισσότερο του γονείς του, η Ταέκο βοηθά τον Παρκ, λέγοντας ότι είναι αδύναμος και ότι πρέπει να τον προστατεύσει. Ο Παρκ στην αρχή αισθάνεται άβολα να περνά χρόνο με την Καέκο, αλλά στην πορεία διαπιστώνει ότι είναι εκείνος στον οποίο μπορεί να μιλήσει για την ενοχή που αισθάνεται για τον θάνατο του Κειτά, ακόμα και αν κανείς δεν πιστεύει ότι είναι υπεύθυνη. 

Ο Φουκάντα χρειάζεται αρκετό χρόνο για να εδραιώσει αυτές τις διάφορες δυναμικές, με τους ηθοποιούς να δίνουν μετρημένες ερμηνείες που μεταφέρουν στον θεατή δυσφορία και πόνο. Ο Τσίρο είναι και ζηλιάρης και καχύποπτος για τον Παρκ, τον οποίο βρίσκει εγωιστή επειδή μπαίνει και βγαίνει στη ζωή της Ταέκο. Σε μια σκηνή μάλιστα του γυρίζει την πλάτη για να πει πράγματα που ξέρει ότι ο Παρκ δεν μπορεί να ακούσει και που δεν θα μπορούσε ποτέ να του τα πει κατά πρόσωπο. Οι χώροι παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στην ταινία, ενώ το διαμέρισμα φαίνεται μακροσκοπικό όποτε βρίσκεται εκεί η οικογένεια, τόσο στριμωγμένο που δεν μπορούν ούτε να κλείσουν μια πόρτα, το γραφείο τελετών είναι σαν αρένα, ένας απέραντος κενός χώρος. Κάθε εσωτερικός χώρος έχει να πει μια ιστορία. 

Ένα απίστευτο πορτρέτο της θλίψης και των συνεπειών της, η ταινία μας δείχνει ένα συμπαθές ζευγάρι σε κρίση, όπου οι θεατές θα πρέπει να οπλισθούν με αρκετή δύναμη για να αντέξουν όλο αυτό το δράμα που εκτυλίσσεται στην οθόνη.

Ανδρέας Κουταλάς
Το  κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα popitandmovieon.blogspot.com

Smart Search Module