Μενού

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

1821 5

Δυσάρεστο αλλά συγχρόνως εύστοχο και πολύ ουσιαστικό σε αυτό που θέλει να πει, αυτό το φιλμ της Βαλερί Ντονζελί ωθεί τον θεατή να συμμετάσχει στους κτύπους της καρδιάς μιας επικίνδυνης ερωτικής σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια δασκάλα (Βιρζινί Εφιρά) και έναν τραπεζικό υπάλληλο (Μελβίλ Πουπό). Η Ντονζελί αναλύει εξονυχιστικά, σχεδόν εξουθενωτικά κάθε πτυχή της σχέσης.

Ο ιδανικός κόσμος που φτιάχνεται ανάμεσά στους δύο εραστές στην αρχή, δίνει σιγά- σιγά την θέση του σε έναν επίγειο εφιάλτη, που θα γίνει κυριολεκτικά μια ζωή απελπισίας για την γυναίκα που δεν μπορεί να διαχειριστεί τον προβληματικό χαρακτήρα, που εμφανίζει εν τη πορεία ο άντρας. Κατά βάση, μια ταινία ερμηνειών (πολύ καλός ιδίως ο Πουπό που όσο πράο και γαλήνιο πρόσωπο έχει τόσο φοβιστικός μπορεί να γίνει) αλλά και επιτυχημένης, νοσηρής ατμόσφαιρας από την οποία δεν απουσιάζει το στοιχείο του θρίλερ χωρίς ποτέ η ταινία να εντάσσεται πέρα για πέρα στο είδος.

Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και ο ψυχικός κόσμος κάποιου που δεν γνωρίζουμε και τόσο καλά όσο νομίζουμε απαιτεί πολύ προσοχή σαν να λέει η ταινία. Κάτι, βεβαίως, που δεν είναι πρωτόγνωρο αλλά κινεί πάντα το ενδιαφέρον (αρκεί να θυμηθούμε μια από τις πιο διάσημες ταινίες της δεκαετίας του 1980, την «Ολέθρια σχέση» που σε ότι αφορά την ψυχολογία των ηρώων διαχειρίστηκε μια περίπου παρόμοια κατάσταση αλλά πολύ πιο γλαφυρά και με την γυναίκα στην θέση του «προβληματικού» ατόμου).

Ένα αρκετά αξιόλογο έργο που προσπαθεί να συμπυκνώσει με ισορροπία διάφορες θεματικές πάνω στο αιώνιο ζήτημα της ερωτικής σχέσης: το ανικανοποίητο του έρωτα, το ανεξέλεγκτο πάθος, η αρρωστημένη ζήλια, η καταπάτηση της ελευθερίας, η παράλογη  απαγόρευση και τελικά, η αναγκαία επανάσταση.     

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

 

Smart Search Module