Μενού

ΖΑΝ ΝΤΙ ΜΠΑΡΙ, Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

1808 3

Η εκρηκτική ερωτική σχέση ανάμεσα στην πανέξυπνη, σέξι εταίρα Ζαν ντι Μπαρί και τον βασιλιά Λουδοβίκο 15ο, μέσα από μια με εντυπωσιακή ανάπλαση εποχής, αν και άνιση σκηνοθετικά, ταινία, με έναν υποτονικό Τζόνι Ντεπ στο ρόλο του βασιλιά.

Η ταινία της Μαϊουέν (που η ταινία της Polisse είχε κερδίσει το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες το 2011) είναι ένα βιογραφικό δράμα γύρω από τη σχέση της γνωστής εταίρας, ευνοούμενης ερωμένης του βασιλιά Λουδοβίκου του δέκατου πέμπτου της Γαλλίας. Η Μαϊουέν, ύστερα από μια σύντομη εισαγωγή, για τα παιδικά και νεανικά χρόνια της ντι Μπαρί, νόθο παιδί ενός μοναχού και μιας μαγείρισσας, που χάρη στη βοήθεια αριστοκρατών για τους οποίους εργαζόταν η μητέρα της, κατάφερε να μορφωθεί και να διαβάζει με μανία βιβλία λογοτεχνίας, θα εγκαταλείψει, μεγαλώνοντας, την επαρχιακή τους πόλη, μαζί με τη μητέρα της, για το Παρίσι, «πρωτεύουσα των ελπίδων και του πόθου».

Εκεί, μεγάλη πια, η Ζαν (με την ίδια τη Μαϊουέν να την ερμηνεύει), θα εκμεταλλευτεί τη γνωριμία και τη σχέση της με τον κόμη ντι Μπαρί και του Δούκα Ρισελιέ, για να γνωρίσει τον βασιλιά Λουδοβίκο (ρόλο που ερμηνεύει ο Τζόνι Ντεπ). Η σκηνοθέτιδα εστιάζει την αφήγηση της στη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Ζαν και τον βασιλιά, σχέση σ’ ένα κόσμο ψεύτικο, με μόνα αληθινά αισθήματα αυτά του πόθου και της πλήρους ηδονής που τους προσφέρουν οι σεξουαλικές ορέξεις τους. Σχέση που κινδυνεύει εξαιτίας των τριών θυγατέρων του βασιλιά και ακόμη περισσότερο με την εμφάνιση της αυστριακής Μαρίας Αντουανέττας, που παντρεύεται τον Δελφίνο, κληρονόμο του θρόνου.

Η ταινία είναι γυρισμένη στο στιλ των καλυτερων παραγωγών, με πλούσια εντυπωσιακά ντεκόρ και κοστούμια, ωραία φωτογραφία και μουσική, που η Μαϊουέν εκμεταλλεύτηκε όσο καλύτερα μπόρεσε. Η σκηνοθεσία της όμως, στο μεγαλύτερο μέρος της, έχει μια θα έλεγα βιασύνη ή προχειρότητα, με ένα σενάριο κάπως ανοικονόμητο, και μερικές όχι ιδιαίτερα ικανοποιητικές ερμηνείες, μαζί κι αυτή του Τζόνι Ντεπ, που έχει μια υποτονικότητα που, αντίθετα, με την αρκετά καλή ερμηνεία της Μαϊβάν, δεν βοηθάει στη δημιουργία της «χημείας» που περιμέναμε. Στις λιγοστές πολύ καλές ερμηνείες αναφέρω εκείνες του Μπενζαμέν Λαβέρν (στο ρόλο του έμπιστου του βασιλιά, ΛαΜπόρντ) και του Μελβίλ Πουπό (στο ρόλο του Κόμη Ντιμπαρί).

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module