ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΙ, Η - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Η τελευταία, θαυμαστή κινηματογραφική δημιουργία του πολυσχιδούς Ρώσου  καλλιτέχνη Κίριλ Σερεμπρένικοφ – θεατρική δουλειά του οποίου θα δούμε το προσεχές καλοκαίρι στην Ελλάδα και η αλήθεια είναι ότι την περιμένουμε πως και πως –  είναι μια ματιά σε έναν από τους διασημότερους Ρώσους όλων των εποχών, τον μουσικοσυνθέτη Πιότρ Τσαϊκόφσκι (1840- 1893), ίσως τον πιο «ευρωπαίου» Ρώσο καλλιτέχνη της εποχής του, ο οποίος μάλιστα ακρίβεια θεωρείται ως η πρώτη γέφυρα που συνέδεσε τον ρωσικό πολιτισμό με την Δύση.

Βέβαια, ο Σερεμπρένικοφ, που ως γνωστόν εγκατέλειψε την Ρωσία εξαιτίας του καθεστώτος Πούτιν, χωρίς να ξεχνά τις παραδόσεις της πατρίδας του, δεν έχει στο μυαλό του μια κλασική βιογραφία, πόσο μάλλον μια αγιογραφία του Τσαϊκόφσκι • αυτό θα ήταν πολύ λίγο για έναν καλλιτέχνη του μεγέθους ενός τόσο εμπνευσμένου σκηνοθέτη.

Αντιθέτως, μέσα από μια πανέμορφη στην όψη, πέρα για πέρα κινηματογραφική ταινία, γυρισμένη κατά κάποιο τρόπο σαν να θυμίζει όνειρο (γεγονός στο οποίο βοηθά μια ανεπαίσθητη απόχρωση του κίτρινου στην φωτογραφία του Βλάντισλαβ Οπελιαντς), ο σκηνοθέτης κεντά ένα πραγματικά ασυνήθιστο ψυχόδραμα μέσα από το οποίο η εικόνα του Τσαϊκόφσκι που αναδύεται στην οθόνη (τον υποδύεται ο ηθοποιός Οντιν Λουντ Μπίρον) είναι μάλλον αρνητική.

Παρακολουθούμε την πορεία ενός ανθρώπου πολύ ευφυούς, πολύ ταλαντούχου αλλά και πολύ σνομπ, πολύ κυκλοθυμικού, πολύ ανασφαλούς και κυρίως, πάρα πολύ ερωτευμένου με τον εαυτό του. Εδώ όμως βρίσκεται και το ενδιαφέρον διότι η γυναίκα του, η Αντονίνα (Αλιόνα Μιχαίλοβα) δεν είναι, όπως θα περίμενες (δίπλα σε έναν άνθρωπο σαν τον Τσαϊκόφσκι), το αδικημένο πρόσωπο αυτής της σχέσης.

Ο Σερεμπρένικοφ την παρουσιάζει ως άτομο εξίσου προβληματικό, εξίσου ανασφαλές, που μπορεί να γίνει ασφυκτικά καταπιεστικό απειλώντας ότι θα αυτοκτονήσει αν δεν τον έχει δικό της. Την ώρα λοιπόν που δεν μπορείς να χωνέψεις την μισανθρωπιστική συμπεριφορά του μουσικοσυνθέτη, μπορείς να καταλάβεις γιατί αποφεύγει την γυναίκα του όπως ο διάολος το λιβάνι.

Οπότε το αποτέλεσμα αυτής της συγκρουσιακής σχέσης δεν μπορεί παρά να έχει ενδιαφέρον, κυρίως στο επίπεδο της μελέτης δύο πραγματικά δύσκολων, ασυνήθιστων χαρακτήρων.