Μενού

ΜΠΛΕ ΚΑΦΤΑΝΙ, ΤΟ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

1808 3

Μια σε βάθος, δοσμένη με ξεχωριστή λεπτότητα, μελέτη σχέσεων ανάμεσα σε τρία πρόσωπα (μια γυναίκα και δυο άντρες), και της αντιμετώπισης της σεξουαλικής ιδιαιτερότητας (η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δυο άντρες), είναι η εξαίρετη αυτή ταινία της Μαριάμ Τουζάνι, που εντυπωσίασε στο «Ένα κάποιο βλέμμα» των περσινών Καννών, κερδίζοντας το βραβείο καλύτερης ταινίας της Διεθνούς Κριτικής (FIPRESCI).

Στην παλιά συνοικία της μαροκινής πόλης Σαλέ, ο Χαλίμ (Σάλεχ Μπάκρι), ένας «μάαλεμ» (ράφτης δηλαδή που δεν χρησιμοποιεί ραπτομηχανή αλλά μόνο τα επιδέξια χέρια του) και η γυναίκα του Μίνα (Λούμπνα Αζαμπάλ), ήδη σε προχωρημένη ανίατη αρρώστια, προσλαμβάνουν τον μαθητευόμενο Γιούσεφ (Αγιούμπ Μισιουί), για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν έγκαιρα τις αυξανόμενες παραγγελίες για καφτάνια που ειδικεύεται ο Χαλίμ και τα οποία ξεκίνησε ο φημισμένος πατέρας του. Η παρουσία του Γιούσεφ θα μας αποκαλύψει σταδιακά την κρυφή ομοφυλοφιλική πλευρά του Χαλίμ. Πλευρά που η σκηνοθέτρια υποβάλλει αρχικά με τις επισκέψεις του Χαλίλ σε χαμάμ, όταν κλείνεται με τον μασέρ σε ειδικό δωμάτιο (στη δεύτερη μάλιστα φορά τα πράγματα παρουσιάζονται πιο ξεκάθαρα).

Η διαδικασία του ραψίματος είναι για την Μαριάμ Τουζάνι μια ευκαιρία για να αφηγηθεί, με ένα παρόμοιο τρόπο, την ιστορία της: όπως δηλαδή από τα πρώτα πλάνα εξηγεί ο Χαλίμ τον τρόπο του, με τη λεπτότητα, την άπλα, την ισορροπία αλλά και τόλμη και λάμψη που δημιουργεί το ύφασμα στο σώμα, με το ίδιο λεπτό, με άπλα, ισορροπία, τόλμη και λάμψη (μαζί και ζεστασιά), προσεγγίζει η Τουζάνι την ιστορία της. Ιδιαίτερα με το μπλε καφτάνι που φτιάχνει ο Χαλίμ, με τη βοήθεια του Γιούσεφ, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, και που, όπως θ’ ανακαλύψουμε παίζει σημαντικό ρόλο (μαζί και συμβόλου) στην ταινία.

Παράλληλα με τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Χαλίμ και τον Γιούσεφ, η Τουζάνι αναπτύσσει και τη σχέση ανάμεσα στον Χαλίμ και τη Μίνα (σχέση που, ενόσω η αρρώστια της Μίνας χειροτερεύει, γίνεται ολοένα και πιο στοργική και συγκινητική) αλλά και σχέση Μίνας-Γιούσεφ, αρχικά εχθρική που σταδιακά μετατρέπεται σε φιλική και προστατευτική, σχεδόν θα έλεγα μητρική, για να αποδεχτεί γενναιόδωρα την γκέι πλευρά του συζύγου της, δίνοντάς μας την εικόνα μιας τολμηρής γυναίκας στη σύγχρονη μαροκινή κοινωνία – σε μια από τις πιο ωραίες σκηνες της ταινίας την παρακολουθούμε να πείθει τον Χαλίμ να την πάει σ’ ένα καφενείο όπου συχνάζουν μόνο άντρες για να πιει και να καπνίσει μαζί του, φωνάζοντας μάλιστα τρανταχτά, «γκολ», ενώ παρακολουθούν, μαζί με τους υπόλοιπους θαμώνες, ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Για να συμβάλει, με το δικό της, θαυμάσιο τρόπο, στην αποδοχή της αξίας του με οποιοδήποτε τρόπο έρωτα, όπως και με την αξία του να ράψεις με τον ξεχωριστό τρόπο που ο μαάλεμ Χαλίμ ράβει το μπλε καφτάνι!

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module