TAR - Αλέξης Δερμετζόγλου
Η Λίντα Ταρ, είναι η μαέστρος της συμφωνικής ορχήστρας του Βερολίνου, στο απόγειο της καριέρας της. ΄Εχοντας κατακτήσει κάθε βραβείο ή αξίωμα που θα μπορούσε, ετοιμάζεται να διευθύνει την 5η Συμφωνία του Μάλερ σε μια παράσταση που θα ηχογραφηθεί ζωντανά ενώ την ίδια στιγμή ετοιμάζεται για την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας της. Δυναμική, απαιτητική, προκλητική, αμετανόητη, ανταγωνιστική, εγωκεντρική, είναι την ίδια στιγμή μια γοητευτική, αληθινή ιδιοφυία και ένα ταλέντο που ξέρει το μέγεθος και την αξία του.
Έχοντας χτίσει από την αρχή τον εαυτό της και την ζωή της μέσα από την μουσική, τις επιτυχίες και τις απόψεις της, ζει μια οχυρωμένη ζωή με την σύντροφό της και την μικρή τους κόρη στο μινιμαλιστικό διαμέρισμά τους στο Βερολίνο και στο υπέροχο γραφείο της στην φιλαρμονική, όταν δεν ταξιδεύει ανά τον κόσμο.
Πέρα από την αναμφισβήτητα εκπληκτική ερμηνεία της Μπλάνσετ, την συμμετρική με αργές μεταβάσεις σκηνοθεσία του Φιλντ, η ταινία εξελίσσεται σε μια συνεχή ιστορία ανασχέσεων, παγίδων, στημένων παιγνιδιών από την πρωταγωνίστρια. Η τελευταία, ιδιοφυής, αριβίστρια, ναρκισίστρια και με ένα πρόσωπο χαμαιλέοντα, ελίσσεται συνεχώς και χρησιμοποιεί τους πάντες χωρίς να σταματάει μπρός σε καμιά κατάσταση. Η ανάγκη της να διατηρηθεί στην κορυφή την κάνει να ηγείται ενός αμείλικτου παιγνιδιού εξουσίας και συσχετισμών. Δεν υπάρχουν όροι και όρια και μ΄ αυτόν τον τρόπο αξίζει τον κόπο να δούμε την ταινία ως ένα έμμεσο αλλά και σαφές πολιτικό σχόλιο. Η ουσία χάνεται και μένει το παιγνίδι της διατήρησης στην κορυφή σε όλα τα επίπεδα. Κατά τα άλλα, θα ήθελα να σημειώσω την εξαιρετική ερμηνεία και της Γερμανίδας Νίνα Χός στον ρόλο της συντρόφου της ηρωίδας. Οι θεατές θα πρέπει να έχουν υπομονή ώστε να συντονιστούν με την αρχικά βραδυφλεγή ανέλιξη της μυθοπλασίας.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress