Μενού

ΙΕΡΗ ΑΡΑΧΝΗ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Το σενάριο της «Ιερής αράχνης» είναι βασισμένο σε μια εξωφρενικά… απίστευτη αλλά αληθινή ιστορία  τόσο απίστευτη που νιώθεις την ανάγκη να τσιμπήσεις το χέρι σου για να πιστέψεις αυτά που βλέπεις στην οθόνη: σε μια εποχή που δεν διευκρινίζεται με ακρίβεια αλλά όλα δείχνουν ότι είναι οι αρχές της δεκαετίας του 1990, μια νεαρή δημοσιογράφος- ερευνήτρια (Ζαρ Αμίρ Ιμπραΐμι) στέλνεται από την Tεχεράνη στην ιερή πόλη Μασάντ του Ιράν, προκειμένου να κάνει ένα ρεπορτάζ γύρω από τις κατά συρροή δολοφονίες ιερόδουλων που έχουν προκαλέσει θόρυβο σε όλη τη χώρα.

1761 2

Oμως αυτό είναι τελικά το πρόσχημα που ο Ιρανός σκηνοθέτης Αλι Αμπάς (γεννήθηκε στην Τεχεράνη και σήμερα ζει στην Δανία) χρησιμοποιεί για να μιλήσει με ζωηρά «χρώματα»  για τον σκοταδισμό του καθεστώτος της γενέτειρας χώρας του, ο οποίος ακόμα και σήμερα, δυστυχώς επικρατεί. Τα εμπόδια που η ερευνήτρια θα πρέπει να ξεπεράσει για να πετύχει τον στόχο της είναι η ίδια η κοινωνία στην οποία βρίσκεται ενταγμένη (ή μήπως παγιδευμένη;)  επί τοις ουσίας όχι απλώς κανείς δεν την βοηθά στην έρευνα (ούτε η αστυνομία, ούτε ο τοπικός τύπος, ούτε και η δικαστική εξουσία) αλλά η πλειοψηφία μοιάζει να είναι υπέρ των πράξεων του δολοφόνου.

1761 6

Ο λαός είναι με το τέρας άρα ο λαός είναι το τέρας λέει ο Αμπάς που με δεξιοτεχνία μοιράζει την ταινία σε δύο «ματιές», εκείνη της ερευνήτριας αλλά και εκείνη του δολοφόνου (Μεχντί Μπαζεστανί), ενός βετεράνου πολέμου οικοδόμου, συζύγου  και πατέρα δύο παιδιών, ο οποίος σκοτώνοντας ιερόδουλες θεωρεί τον εαυτό του εξαγνιστη. Θαυμάσιο δείγμα κοινωνικού σχολίου συνδυασμένο με ένα ελκυστικό ντετέκτιβ στόρι, το φιλμ υπήρξε μια από τις εκπλήξεις του τελευταίου φεστιβάλ των Καννών στο οποίο η Ζαρ Αμίρ Ιμπραΐμι κέρδισε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

 

Smart Search Module