ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΚΥΡΙΕΣ - Δέσποινα Τριανταφυλλίδου
Στη Νέα Υόρκη του 2007 τα στριπτίζ κλαμπ γεμίζουν με άντρες έτοιμους να ξοδέψουν αμύθητες περιουσίες στα πόδια καλλίγραμμων γυναικών. Στο κλαμπ Moves η Ντόροθι (Κόνστανς Γου) εργάζεται ως στρίπερ με το ψευδώνυμο Ντέστινι. Απογοητευμένη από τη δουλειά γνωρίζει τη λαμπερή συνάδελφό της Ραμόνα (Τζένιφερ Λόπεζ). Η Ραμόνα κερδίζει την προσοχή των πελατών και η Ντόροθι ζητά τη βοήθειά της. Ένα χρόνο μετά, το «πάρτι» δολαρίων σταματά με την έλευση της οικονομικής κρίσης. Οι δυο γυναίκες απομακρύνονται και η ζωή της Ντόροθι γίνεται αφόρητα δύσκολη. Η τυχαία επανασύνδεσή τους θα βάλει την Ντόροθι στο σχέδιο της Ραμόνα να αποσπούν υπέρογκα ποσά από πάμπλουτα θύματα. Την ιστορία τους αποφασίζει να καταγράψει η δημοσιογράφος Τζέσικα (Τζούλια Στάιλς) σε ένα μακροσκελές άρθρο.
Η δημοσιογράφος του περιοδικού «New York» Τζέσικα Πρέσλερ ασχολήθηκε εκτενώς με την πραγματική υπόθεση των στρίπερ. Έψαξε το παρελθόν τους, τις μεταξύ τους σχέσεις και τη διαδρομή τους στα κλαμπ της Νέας Υόρκης. Το άρθρο της είχε μεγάλο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, όπως άλλωστε και η υπόθεση, και αφού της χάρισε μια υποψηφιότητα για το National Magazine Award το 2016, έγινε η βάση του σεναρίου της Λορίν Σκαφάρια.
Μια ιστορία απάτης και γυναικείας φιλίας διαδραματίζεται σε δυο εντελώς αντιφατικές περιόδους της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Η προ-κρίση περίοδος, χλιδάτη και με το ρευστό να ρέει γενναιόδωρα για τους χρηματιστές, είναι το καταφύγιο των στρίπερ. Χορεύουν για τους πλούσιους πελάτες, χωρίς να υποκύπτουν σε άλλου είδους ορέξεις τους. Όταν φτάνει το 2008 της κρίσης, το ροζ συννεφάκι της ευημερίας μετατρέπεται σε μαύρο και άραχνο και το μέλλον που ονειρεύτηκαν κινδυνεύει να μην έρθει ποτέ. Τότε η Ραμόνα σκέπτεται να ξαφρίζουν τις τσέπες των λεφτάδων, όσων δεν άγγιξε η ύφεση και πολύ πιθανόν να απέκτησαν κέρδη κλέβοντας φτωχούς Αμερικανούς πολίτες.
Το σενάριο λειτουργεί και επεκτείνεται σε πολλούς άξονες. Προσεγγίζει την απάτη μέσα από ένα ειδικό ηθικό πρίσμα, τραβάει από μέσα της μια δυνατή σχέση φιλίας και τις θυσίες της μητρότητας. Το ειδικό ηθικό πρίσμα που επεξεργάζεται η σεναριογράφος περιγράφεται από την ατάκα της Ραμόνα «όλη η χώρα είναι ένα στριπτιζάδικο, άλλοι πετούν τα λεφτά και άλλοι χορεύουν». Για τη Ραμόνα υπάρχουν εκείνοι που έχουν το χρήμα και εκείνοι που αγωνίζονται να το αποκτήσουν, όχι από απληστία, αλλά από ελπίδα για μια νέα ζωή. Και εκεί που οι πελάτες πετούν ως δόλωμα τα δολάρια εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των στρίπερς, κάποιες γυναίκες είναι αποφασισμένες να πάρουν πίσω το αίμα των απλών ανθρώπων που έπεσαν στα δίχτυα ικανών και πονηρών χρηματιστών.
Μέσα από αυτή την πρωτοφανή απάτη γίνονται μια γροθιά. Ο ισχυρός δεσμός φιλίας που ενώνει τη Ραμόνα με τη Ντόροθι εξελίσσεται σε συναισθήματα που γεννά η θαλπωρή μιας οικογένειας. Ενωμένη η οικογένεια δέχεται και τις υπόλοιπες γυναίκες της ομάδας σε έναν κύκλο γυναικών, τις οποίες ενώνει η αγάπη και η ικανοποίηση πως τα κατάφεραν μόνες τους. Και τα κατάφεραν ενώ η Ραμόνα και η Ντόροθι, οι δυο βασικές ηρωίδες, μεγαλώνουν μόνες τις κόρες τους. Εδώ και πάλι η Σκαφάρια δίνει στη Ραμόνα μια ατάκα που μένει στη μνήμη του θεατή, καθώς περιγράφει τη μητρότητα αποκαλώντας τη «ψυχική ασθένεια». Μόνο μια μάνα μπορεί να ξεπεράσει τα ανθρώπινα όρια για να εξασφαλίσει τη ζωή και το μέλλον του παιδιού της. Και εξαιτίας αυτής της «ασθένειας» συγχωρούνται ακόμα και κινήσεις που μοιάζουν με προδοσία οποιουδήποτε δεσμού. Υπό μία έννοια η Ραμόνα μπαίνει στη θέση της μητέρας και για τη Ντόροθι. Την προστατεύει, κατανοώντας τις αποφάσεις που αναγκάζεται να πάρει.
Οι δεσμοί σπάνε, αλλά αυτό που η Σκαφάρια επιμένει να τονίζει με το σενάριο και τη σκηνοθεσία της είναι πως τελικά τα πάντα καταλήγουν στις συναντήσεις των ανθρώπων. Τα δολάρια γέμισαν τραπεζικούς λογαριασμούς, ντουλάπες με ακριβές γούνες, παπούτσια και τσάντες, αλλά στο μυαλό αποτυπώνονται οι άνθρωποι και τα συναισθήματα που προκαλούν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ποτέ δεν βλέπουμε στην οθόνη τις ηρωίδες να μαλώνουν για λεφτά. Μόνο πικραίνονται από συμπεριφορές σε κομβικές προσωπικές τους στιγμές.
Η ταινία αν και παρουσιάζει μια πλευρά της αμερικανικής κοινωνίας, σχηματίζει το προφίλ μια χώρας που κλονίστηκε από την απρόσμενη πτώση στην οικονομική δυσπραγία. Με έντονη πειστικότητα και δυναμισμό η Τζένιφερ Λόπεζ πρεσβεύει αυτή τη μετάβαση και ο χαρακτήρας της Ραμόνα θα είναι το εισιτήριό της για τον χορό των βραβείων Όσκαρ. Στον αντίποδα βρίσκεται η ευαίσθητη Ντόροθι, την οποία υποδύεται η Κόνστανς Γου. Οι κυρίες θα φανούν «επικίνδυνες» για τις αντιπάλους τους σε αναμετρήσεις για φημισμένα βραβεία, όχι όμως και για εσάς που θα δείτε την αληθινή τους περιπέτεια.
Δέσποινα Τριανταφυλλίδου