BLOW-UP (Επαν.) - Άγγελος Πολύδωρος
Μια ταινία-σχόλιο πάνω στην ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του ’60, που κρίθηκε καλύτερη ταινία του 1966 από τη National Society of Film Critics, στις ΗΠΑ. Νεαρός σε ηλικία όταν την είδα για πρώτη φορά, δεν μου έκανε και μεγάλη εντύπωση, εκτός ίσως από την αγωνία του Ντέιβιντ Χέμινγκς ως φωτογράφου αφοσιωμένου στη μόδα, που ήταν το αντικείμενό του, ο οποίος διαπιστώνει ένα έγκλημα για το οποίο δεν είναι καν σίγουρος ότι έχει συντελεστεί, αφού το «βλέπει» μεγεθύνοντας κάποια φωτογραφία του,
Βλέποντας αργότερα, το Blow-up με τη ματιά του κριτικού και έχοντας δει αρκετά έργα του Αντονιόνι, εκτίμησα τον σχολιασμό του πάνω στην ψυχεδέλεια της εποχής, μέσα από ένα -ουσιαστικά αστυνομικής φύσης- θρίλερ. Ένα θρίλερ με ψυχολογικές προεκτάσεις, βασισμένο σε έναν επιτυχημένο φωτογράφο στο Λονδίνο, του οποίου ο κόσμος περιορίζεται από τη μόδα, την ποπ μουσική, τη μαριχουάνα, το εύκολο σεξ και αισθάνεται ότι η ζωή του είναι βαρετή και απελπισμένη. Επόμενο είναι λοιπόν, να μην τον βοηθά κανείς στο πρόβλημά του και την αγωνία του και αποτελεί φυσιολογική συνέπεια να κάθεται και να παρακολουθεί ένα παιχνίδι τένις χωρίς μπαλάκι.
Αριστουργηματική θεώρηση των πραγμάτων της εποχής εκείνης από τον Αντονιόνι και όσοι δεν έχετε δει την ταινία, δείτε την.
Άγγελος Πολύδωρος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα aggelospolidoros.blogspot.com