Μενού

ΑΖΟΡ: Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Στην Αργεντινή της δεκαετίας του ´80, στη διάρκεια της δικτατορίας των στρατιωτικών (1976-1983), περιόδου βασανιστηρίων, δολοφονιών και εξαφανίσεων δεκάδων χιλιάδων πολιτών, εκτυλίσσεται η ιστορία της ταινίας «Αζόρ» του πρωτοεμφανιζόμενου Αντρέας Φοντάνα. Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία του Ιβάν Ντε Βιλ, ενός Ελβετού τραπεζίτη που φτάνει στο Μπουένος Άιρες, μαζί με τη γυναίκα του, για να κλείσει ανοιχτές συναλλαγές και να μάθει τι συνέβη στον συνεργάτη του Κις, ο οποίος έχει περιέργως εξαφανιστεί.

1391 1

Μέσα από φαινομενικά τυχαίες στιγμές από την καθημερινή ζωή (η έρευνα από στρατιώτες που σταματάν το αυτοκίνητο που τους παίρνει στο ξενοδοχείο τους, στρατιώτες που συλλαμβάνουν δυο άντρες στο δρόμο), με τις συζητήσεις, τα σχόλια, τα τηλεφωνήματα, τις εξαφανίσεις των αντιφρονούντων, την καταπίεση και την αποσταθεροποίηση που έχει προκαλέσει η χούντα (χώρα που «χρειάζεται σημαντικές αλλαγές», σύμφωνα με τον ρεσεψιονίστα του ξενοδοχείου,ή που βρίσκεται σε «φάση κάθαρσης», όπως την περιγράφει ένας άλλος), και την όλη κατάσταση μιας ανωτερης κοινωνίας, στην οποία κινείται το ζευγάρι, κοινωνίας βυθισμένης στη διαφθορά, την απληστία και το ψέμα, και με ένα εξαίρετο «διάλειμμα» με το ζευγάρι να ταξιδεύει στον ποταμό, θυμίζοντας έντονα την «Καρδιά του σκότους» του Κόνραντ, αλλά και την «Αποκάλυψη τώρα» του Κόπολα, ο Φοντάνα δημιουργεί σταδιακά, με σιγουριά και επιμονή, την κλειστοφοβική, απειλητική ατμόσφαιρα που κρύβεται πίσω από τα χαμόγελα, τις κοσμικές παρελάσεις και τις ψεύτικες υποσχέσεις των προσώπων με τα οποία έρχεται σε επαφή το ζευγάρι. Με τον Φοντάνα να μας προσφέρει ένα έμμεσο, σχεδόν βουβό θα έλεγα, σχόλιο πάνω στους «Αζόρ», λέξη όπως μαθαίνουμε, που χρησιμοποιείται για όσους «σιωπούν και προσέχουν» σε αντίθεση με όσους αντιστέκονται και «εξαφανίζονται» από το χουντικό καθεστώς.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module