Μενού

ΓΑΖΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Δύσκολα μπορείς να συνδέσεις την έννοια του χιούμορ με μια περιοχή όπως η Γάζα, όμως τελικά το χιούμορ είναι το όπλο αυτής της ταινίας, στην οποία τα πολλά και διάφορα που συμβαίνουν δεν μπορούν παρά να σε φέρουν στο σημείο να μειδιάσεις – έστω μελαγχολικά.

1385 4

Ο παλιός ναυτικός (Σαλίμ Ντου) που έχει βρει στην θάλασσα ένα αρχαίο άγαλμα του Απόλλωνα και το κρύβει στην ντουλάπα του, η χήρα ράφτρα (Ιάμ Αμπάς) με την οποία προσπαθεί να φλερτάρει, η αδελφή του που θέλει να τον προξενέψει, ο αστυνομικός που προσεύχεται την ώρα της ανάκρισης, ο πολιτικός κόσμος που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί οικονομικώς το άγαλμα, ακόμα και κάποιες σκηνές μέσα στο μπακάλικο όπου συχνάζει ο ναυτικός, είναι ψηφίδες που φτιάχνουν τον μικρόκοσμο μιας ταινίας που θαρρείς ότι θέλει να πει ότι ακόμα και στην Γάζα η καθημερινότητα παραμένει καθημερινότητα, με τα ευτράπελα αλλά και την κανονικότητά της. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι το σενάριο της ταινίας των αδελφών σκηνοθετών Άραμπ και Ταρζάν Νάσερ είναι βασισμένο σε αληθινά περιστατικά που συνέβησαν στην Γάζα το 2014. Να σημειωθεί επίσης ότι αυτή η τρυφερή και πολύ αισιόδοξη «εναλλακτική έκπληξη»  υπήρξε η επίσημη πρόταση της Παλαιστίνης για το Οσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

 

Smart Search Module