Μενού

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥ ΚΕΔΡΟΥ, Ο - Παυλίνα Αγαλιανού

Ο Γιώργος Κολόζης πήγε για πρώτη φορά στη Δονούσα το 1972 και συνέχισε να πηγαίνει καθ' όλη τη δεκαετία του '70, όταν δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τουρισμό το νησί. Εκτοτε, όμως, οι δρόμοι του τον οδήγησαν σε άλλες γωνιές της Ελλάδας. Το 2007 ξαναγύρισε στο νησί με τον γιο του Γιάννη, όπου και πραγματοποίησαν τα από κοινού τους γυρίσματα συναντώντας όλους τους ανθρώπους που είχε γνωρίσει ο Γιώργος τη δεκαετία του '70, κρατώντας ένα πολύ σπάνιο δώρο για εκείνους, φωτογραφίες και κινηματογραφικές λήψεις τους από τότε. Το 2010, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Γιάννης ξαναγυρνά στη Δονούσα...

775 1

Αυτή η χειροποίητη εικαστική μαρτυρία, γυρισμένη με πολλά διαφορετικά φορμάτ φιλμ αλλά και ψηφιακών μέσων, αποτελεί μια από τις πιο τρυφερές ταινίες που θα συναντήσει κανείς στο είδος του ντοκιμαντέρ. Αν και περιγράφεται από τον ίδιο τον Γιάννη σαν «ένα προσωπικό ταξίδι», εντούτοις πρόκειται για ένα ταξίδι δυο γενιών κινηματογραφιστών στο χρόνο και στη συλλογική μνήμη. Συχνά κατά τη διάρκεια της αφήγησης συναντάμε τις απόψεις των σκηνοθετών για τον χρόνο, τη μνήμη, τη λήθη, και ένα είναι το βέβαιο: Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με τη φιλοσοφική τους προσέγγιση σε αυτά τα σπουδαία ανθρωπινά ερωτήματα, συγκινούμαστε απέραντα από τη ζωντανή ιστορία των ανθρώπων που περνά μπροστά στα μάτια μας. Εστιάζοντας σε μια φράση που είπε μια γιαγιά παίρνοντας τη νεότερη φωτογραφία της στα χέρια της, «Γεια στα χέρια σας Γιώργο και Γιάννη...».

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr

Smart Search Module