ΠΙΤΕΡ ΠΑΝ: ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα παιδιά χρησιμοποιούνται σε ταινία τρόμου. Φτάνει να θυμηθούμε «Το αυτό» (2017) του Άντι Μουσκέτι, όπου μια ομάδα παιδιών συνεργάζονταν για να εξοντώσουν ένα τέρας που τα τρομοκρατούσε μεταμφιεσμένο σε κλόουν. Στον σύγχρονο αυτόν Πίτερ Παν, που σκηνοθέτησε ο γνωστός ηθοποιός μιας σειράς ταινιών τρόμου, Σκοτ Τσέιμπερς, αντιστρέφει την ιστορία βάζοντας ένα κλόουν, με το όνομα του Πίτερ Παν, του σκανδαλιάρικου παιδιού του βιβλίου του Σκωτσέζου συγγραφέα Τζέι Εμ Μπάρι, που δεν μεγαλώνει ποτέ και που οδηγεί τα παιδιά στη Χώρα του Ποτέ, προσφέροντάς τους περιπέτειες με πειρατές και νεράιδες, βάζοντάς τον σαν ένα αδίστακτο αιμοδιψή, με παιδικά τραύματα, ηλικιωμένο σίριαλ κίλερ (ένας πολύ καλός Μάρτιν Πόρτλοκ), με την υπόσχεση του ταξιδιού στη Χώρα του Ποτέ, παρασύρει τα παιδιά στο θάνατό τους, ένα θάνατο φρικιαστικό, με το αίμα να ξεπηδά από τα κομμαριασμένα τους σώματα, σε αποτρόπαιες σκηνές που θυμίζουν ταινίες όπως «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι».
Ύστερα από μια πρώτη εμφάνιση του Πίτερ μέσα από τα σανίδια του πατώματος του σπιτιού του μικρού Μάικλ τον οποίο προσπαθεί να προσελκύσει ο Πίτερ με την υπόσχεση ενός ταξιδιού στη Χώρα του Πουθενά, μεταφερόμαστε 15 χρόνια αργότερα όταν τελικά ο έφηβος Μάικλ απάγεται από τον Πίτερ. Παράλληλα με μια δοσμένη με γραφική βαρβαρότητα σκηνή της σφαγής των παιδιών ενός σχολικού λεωφορείου από τον Πίτερ, ο τρόμος αυξάνεται όταν η Γουέντι, η αδελφή του Μάικλ, για να βοηθήσει τον αδερφό της διεισδύει στο ερειπωμένο αγροτικό σπίτι που ο Πίτερ Παν μοιράζεται με τη βοηθό και συνεργάτιδά του, Τίνκερ Μπελ (άλλη ηρωίδα παιδικών παραμυθιών που ο ρόλος της αντιστρέφεται), άντρο στο οποίο ο σίριαλ κίλερ κρατάει φυλακισμένο τον Μάικλ.
Δεν ξέρω πόσο μια τέτοια διεστραμμένη σεναριακά ιστορία θα τραβήξει το πλατύ κοινό, αν και, η έντεχνα βασισμένη σε προηγούμενα πρότυπα σκηνοθεσία του Τσέιμπερς καταφέρνει να σε καθηλώσει σε όλη τη διάρκεια των 85 λεπτών της. Ελπίζω, πάντως, πως, ύστερα από την ταινία αυτή και μερικές άλλες που προηγήθηκαν (π.χ. ο Winnie-the-Pooh), ο κινηματογράφος του τρόμου δεν θα αρχίσει να μας βομβαρδίζει με παρόμοιες ανατροπές και άλλων παιδικών ηρώων…
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr