Μενού

ΓΚΡΑΝ ΤΟΥΡ - Παυλίνα Αγαλιανού

Trailer

Το 1918 στη Ρανγκόν ο Εντουαρντ, υπάλληλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, πανικοβάλλεται και εγκαταλείπει την αρραβωνιαστικιά του, την Μόλι, τη μέρα του γάμου τους. Διασχίζει την Ασία, κυριευμένος από υπαρξιακές αμφιβολίες, ενώ η αποφασιστική Μόλι τον καταδιώκει με χιούμορ, ταξιδεύοντας από το Μανταλέι στην Μπανγκόκ και στη Σαγκάη.

Ο Μιγκέλ Γκόμες είναι και του λιμανιού και του σαλονιού, αλλά κυρίως είναι του αλλοπρόσαλλου... Συνδυάζει γυρίσματα σε στούντιο με ντοκιμαντερίστικες εικόνες τραβηγμένες στο διάβα της «μεγάλης περιοδείας», που έκανε θραύση στις αρχές του 20ού αιώνα, ξεκινούσε σε μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, την Ινδία, και ολοκληρωνόταν στην Απω Ανατολή (Κίνα ή Ιαπωνία). Εμπνευσμένος από το βιβλίο «The Gentleman in the Parlor», του Σόμερσετ Μομ, συνδυάζει ασπρόμαυρη και έγχρωμη κινηματογράφηση, εικόνες από το παρελθόν με εικόνες από το σήμερα, συνειδητά δε κάποιες στιγμές, εκεί που θεωρεί ο θεατής ότι βρίσκεται στο 1918, χτυπάει ένα κινητό τηλέφωνο και ο ηθοποιός απαντάει... Συνεχίζοντας παρακολουθούμε στιγμιότυπα τουριστικού ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα σύγχρονο καραόκε στις όχθες ενός ποταμού, και πολλά ακόμη που όχι μόνο σε πετάνε εκτός ιστορίας αλλά δεν βγάζουν και κανένα νόημα, π.χ. η χρήση έγχρωμης αφήγησης δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία. Σημασία θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει η ιστορία του θεάτρου σκιών, που είναι μια μικρογραφία της βασικής ιστορίας... Ο Γκόμες, ενώ έχει κάνει την ταινία του στα Πορτογαλικά, σε κάθε διαδρομή του πρωταγωνιστή χρησιμοποιεί τη γλώσσα του τόπου που επισκέπτεται, φτιάχνοντας έναν σύγχρονο πύργο της Βαβέλ. Το μόνο που βγάζει ένα νόημα στην όλη ιστορία είναι ότι η αφήγηση είναι σπασμένη στα δύο, δηλαδή το ταξίδι του Εντουαρντ στο πρώτο μισό και της Μόλι στο δεύτερο μισό. Εμείς πραγματικά προβληματιστήκαμε για τις επιμέρους λεπτομέρειες που περιγράφαμε παραπάνω, αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε τη χρησιμότητα μιας τέτοιας αφήγησης, πέραν της αισθητικής απόλαυσης που δίνουν τα ρεαλιστικά πλάνα της ταινίας, τραβηγμένα από τον Σαγιόμπου Μουκντίπρομ. Ζητάμε συγγνώμη από τις Κάννες που δεν αντιληφθήκαμε γιατί αυτή η ταινία κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ, και συνεχίζουμε την αναζήτηση κάποιου βραβείου που να άξιζε πραγματικά από τα περσινά Φεστιβάλ.

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr

Smart Search Module