Μενού

ΑΠΡΙΛΗΣ - Παυλίνα Αγαλιανού

Trailer

Η Νίνα είναι μαιευτήρας σε κλινική της ανατολικής Γεωργίας και βρίσκεται αντιμέτωπη με την κατηγορία του ιατρικού λάθους, μετά από έναν δύσκολο τοκετό και τον θάνατο του βρέφους. Η Νίνα παρέχει αντισυλληπτικά χάπια στα κρυφά και πραγματοποιεί παράνομες εκτρώσεις σε γυναίκες της τριγύρω επαρχίας, και ο συντετριμμένος πατέρας του μωρού απαιτεί τη διεξαγωγή ειδικής έρευνας, υποπτευόμενος ότι ο θάνατος του παιδιού δεν ήταν τελικά τυχαίος. Η έρευνα που ακολουθεί απειλεί να καταστρέψει επαγγελματικά την Νίνα - το μόνο που φαίνεται να δίνει νόημα στη ζωή της.

Η σκηνοθέτρια θίγει ένα ζήτημα επίκαιρο στη χώρα της, το οποίο όμως δεν είναι ξεκομμένο από το πισωγύρισμα που ζει η Γεωργία μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Βέβαια η Κουλουμπεγκασβίλι δεν έχει την πρόθεση να δείξει τι ίσχυε στον σοσιαλισμό, δείχνει μόνο τις σημερινές συνθήκες, που είναι απάνθρωπες, γεμάτες θρησκοληψία και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αντίθετα, στις σοσιαλιστικές κοινωνίες η μητρότητα, συνδεδεμένη με την ισοτιμία της γυναίκας, είχε κοινωνικό χαρακτήρα και τη στήριξη του κράτους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ολόπλευρη και ουσιαστική προστασία της μητρότητας σημαίνει κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών της γυναίκας κατά την εμβρυική, τη βρεφική, την παιδική, την εφηβική και την ενήλικη φάση της ζωής της, και όχι περιορισμένα, μόνο την περίοδο της εγκυμοσύνης, της γέννας και του θηλασμού. Ταινίες σαν κι αυτή, που έχουν πληθύνει τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αποκρύπτουν τις πραγματικές αιτίες της ανισοτιμίας της γυναίκας. Θεωρούν κύριο μέλημά τους να σοκάρουν τον θεατή στο πλαίσιο του δικαιωματισμού. Αλλά πώς μπορούμε να δούμε τη μητρότητα, την αντισύλληψη και την άμβλωση ξεκομμένες από τις κοινωνικές συνθήκες; Η Κουλουμπεγκασβίλι ουσιαστικά αφηγείται σε κενό χρόνο και τόπο, γιατί όλες αυτές οι εικόνες είναι εικόνες του χτες και του σήμερα, που συναντάμε στον καπιταλισμό, οπουδήποτε. Το να δούμε μια φυσιολογική γέννα, μια καισαρική με κάθε λεπτομέρεια και μια άμβλωση σε ένα τραπέζι σπιτιού, εξυπηρετεί μόνο το «τράνταγμα» του θεατή, τίποτα περισσότερο. Τελικά η μαιευτήρας πραγματοποιεί θεάρεστο έργο; Γιατί οι ανώτεροί της κόπτονται να την προστατεύσουν ώστε να μη χάσει την άδειά της; Η επαγγελματική της αποκατάσταση μας ενδιαφέρει, ή οι τραγικές συνθήκες που ζουν οι γυναίκες με κίνδυνο της ζωής τους; Εντυπωσιασμός άνευ ουσίας, και με συγκεκριμένη στόχευση θα λέγαμε, και δεν θα ήμασταν άδικοι.

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr

Smart Search Module