Μενού

ΛΕΝΑΚΙ, ΔΥΟ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΤΑΡΕΣ - Στράτος Κερσανίδης

Trailer  

Ένα δημοτικό τραγούδι για έναν απαγορευμένο έρωτα

«(…) Λιμάζης με τον ταμπουρά, Ελένη με τη ρόκα,
εσυναπαντηθήκανε στου μαγαζιού την πόρτα (…)»

Ένα δημοτικό τραγούδι από το Λειβάρτζι Αχαΐας, ένα χωριό κοντά στα Καλάβρυτα, ένα τραγούδι για τον απαγορευμένο έρωτα ενός Τούρκου και μιας Ρωμιάς, μερικά χρόνια πριν από την Επανάσταση του ’21, γίνεται έμπνευση για τον Δημήτρη Ινδαρέ ώστε να σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ «Λενάκι-Δυο φωτιές και δυο κατάρες». Όμως το ρόλο του “πυροκροτητή” τον έπαιξε ένα εκκλησιαστικό επιτίμιο (αφορισμός) που ζήτησε ο Λάμπρος, πρόγονος του σκηνοθέτη και που ο Ινδαρές ανακάλυψε μέσα σε κάποια οικογενειακά κειμήλια.

Δυο εμπρησμοί σε δυο πύργους και δυο κατάρες, ο έρωτας του Ελμάζ-αγά και της Ελένης, ο πατέρας της προεστός Χριστόδουλος που δεν εγκρίνει το γάμο, το φευγιό της Ελένης με τον αγαπημένο της, η κατάρα της μάνας της Μαρίας. Όλα είναι τραγουδισμένα στο “Τραγούδι της Ελένης”, στις περίπου 20 με 22 παραλλαγές του.

Ο Δημήτρης Ινδαρές κατορθώνει να “απλώσει” τα λόγια του τραγουδιού και από αυτά να φτιάξει ένα σενάριο στο οποίο δένει η ιστορία με την παράδοση, τους θρύλους και τα παραμύθια. Δημιουργεί έτσι ένα γοητευτικό ντοκιμαντέρ με μία θαυμαστή αφηγηματικότητα που συναρπάζει. Σε τούτη την συγκλονιστική καταβύθισα στο παρελθόν έχει για αρωγούς μερικούς κατοίκους του Λειβαρτζείου και της Μοστενίτσας οι οποίοι με αφοπλιστική αμεσότητα θυμούνται, αναπολούν, λένε τη γνώμη τους. Κι ύστερα ο Ινδαρές συνδέει την ιστορία του με τις δοξασίες, τις δεισιδαιμονίες και τις παραδόσεις, είτε παγανιστικές είτε χριστιανικές σε ένα χορταστικό ταξίδι στη μνήμη.

Οι εικόνες δένουν υπέροχα μεταξύ τους, δένουν με τη μουσική και τα τραγούδια ενώ τα γεγονότα της Επανάστασης εμπλέκονται εντέχνως με νεράιδες και ξωτικά.

Ο Δημήτρης Ινδαρές με το «Λενάκι…» δίνει μια μυθοπλαστική διάσταση στο ντοκιμαντέρ, προσδίδοντάς του περισσότερο ενδιαφέρον. Ο θεατής μετατρέπεται σε εξερευνητή τους παρελθόντος και των μύθων, αγωνιά να μάθει για την τύχη του Ελμάζ και της Ελένης. Όμως στην εξερεύνησή του θα λοξοδρομήσει αρκετές φορές, θα βρεθεί μπροστά σε παράξενες αφηγήσεις, θα αναγκαστεί να δώσει χώρο στη φαντασία του και, τέλος, να ζυμωθεί με το χώμα, θα γευτεί και θα μυρίσει τα δέντρα και τα λουλούδια του δάσους.

Το «Λενάκι…» είναι ένα χορταστικό, γοητευτικό, συναρπαστικό ντοκιμαντέρ που προσωπικά το καταευχαριστήθηκα!

Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com

Smart Search Module