Μενού

ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ (Επανέκδοση) - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Ύστερα από 54 χρόνια ξανά προβάλλεται η «χαμένη ταινία της Τζένης Καρέζη», δίνοντας μας την ευκαιρία να απολαύσουμε τη δουλειά του φιλέλληνα Γάλλου σκηνοθέτη Ζαν-Ντανιέλ Πολέ και ο οποίος πιο πριν είχε σκηνοθετήσει, και πάλι στην Ελλάδα, δυο μικρή μήκους ντοκιμαντέρ («Μεσόγειος» και «Βάσσες»), ενώ αργοτερα στη Γαλλία, ταινίες όπως «Ο ακροβάτης» και «Οι απέναντι».

UNE BALLE AU COEUR1

Το «Μια σφαίρα στην καρδιά» είναι μια γκανγκστερική περιπέτεια, επηρεασμένη σίγουρα από τις απόψεις και τις ταινίες των άλλων Γάλλων συναδέλφων του της τους εποχής, δηλαδή της νουβέλ βαγκ. Το σενάριο στρέφεται γύρω από την ιστορία του Φραντσέσκο (Σάμι Φρέι), ενός νεαρού, ξεπερασμένου Σικελού αριστοκράτη, αποφασισμένου να πάρει πίσω το τεράστιο αρχοντικό του από τον μαφιόζο Τασάρα (Βασίλη Διαμαντόπουλο) που την έχει με κόλπο υπεξαιρέσει. Θα φτάσει στην Ελλάδα αναζητώντας τον μάρτυρα που μπορεί να τον βοηθήσει για να ξεσκεπάσει τον Τασάρα, θα γίνει στόχος των πληρωμένων δολοφόνων του μαφιόζου, και θα γλιτώσει χάρη στη βοήθεια μιας τραγουδίστριας της Τρούμπας (Τζένη Καρέζη).

Ο Πολέ χρησιμοποιεί τη γκανγκστερική περιπέτεια για να ανατρέψει το είδος, όπως έκαναν ο Γκοντάρ και ο Τριφό (σε μια στιγμή μάλιστα, όταν η Τζένη Καρέζη ζητάει από τον Φραντσέσκο να βρει δουλειά ως πιανίστας στο νυχτερινό κέντρο όπου αυτή τραγουδάει, εκείνος τη ρωτάει, «δηλαδή, πυροβολείστε τον πιανίστα»; υπονοώντας την ταινία του Τριφό).

UNE BALLE AU COEUR2

Υπάρχουν κάποιες αδυναμίες στο σενάριο και στους διαλόγους, ο Πολέ όμως αποζημιώνει τις οποίες αδυναμίες με το στιλ του, ένα πρέπει να πω, ποιητικό στιλ, που ξεχωρίζει σε πολλές από τις σκηνές του, όπως εκείνες με τον Φραντσέσκο να μπλέκεται με μια ομάδα Καθολικών παπάδων που επισκέπτονται τις ελληνικές αρχαιότητες (ευκαιρία για ωραία γυρίσματα στους Δελφούς και την Επίδαυρο), ή εκείνες του κυνηγητού της Αρντί μέσα από τα στενά σοκάκια ενός νησιού, η εκείνες με το κυνηγητό της Αρντί και του Φρέι μέσα από κάμπους με παπαρούνες – τοπία και χώροι έξοχα φωτογραφημένοι και που χρησιμοποιούνται δραματουργικά (συχνά σε αντίστιξη) στην εξέλιξη της πλοκής. Στα συν της ταινία η υποβλητική συχνά μουσική του Μίκης Θεοδωράκη, με μερικά πολύ ωραία τραγούδια που τραγουδά η Καρέζη.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module