Η αργεντινέζικη τρίωρη ταινία, πρόταση της χώρας για ξενόγλωσσο Όσκαρ, κάνει έναρξη σήμερα και στην Θεσσαλονίκη . ‘Oποιος την χάσει θα απολέσει ένα τεράστιο μνημείο, υπόκλιση στο ίδιο το σινεμά, στους Βέντερς Αντονιόνι και άλλους μέγιστους. Πρόκειται για ένα φιλμ που διαλογίζεται με τους θεατές και τον ίδιο τον κινηματογράφο. Κοντά στην μπεργκμανική συναισθηματική δυστοπία με αργούς υπνωτικούς ρυθμούς. Μέσα σε ένα ρόουντ μουβι καταλήγει στο πολλαπλό ανθρώπινο αδιέξοδο και στην λύση μέσα απο μικρές η τεράστιες σκηνοθεσίες του ατόμου για να νοηματοδοτήσει την ύπαρξη του. Κατά κάποιο τρόπο στέκει ισάξια δίπλα στην Ζαν Ντιλμάν της Άκερμαν.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress