Ο έμπειρος σκηνοθέτης Ροντρίγκο Μορένο, από τα τέλη των 90s που εμφανίστηκε στο κινηματογραφικό προσκήνιο της Αργεντινής, έχει συνδέσει το όνομά του με ένα άτυπο ρεύμα δημιουργών στη χώρα, οι οποίοι ανατρέπουν τις συμβάσεις της μυθοπλασίας, κάνοντας μινιμαλιστικούς πειραματισμούς με τις συνήθεις μορφές αφήγησης. Μεταξύ άλλων, μια "ομοϊδεάτισσά" του είναι η ανερχόμενη Λάουρα Σιταρέγια, η οποία φέτος με το άνω των τεσσάρων ωρών "Trenque Lauquen", προσέγγισε ιδιοσυγκρασιακά το είδος του θρίλερ μυστηρίου, δίνοντάς του φρέσκες διαστάσεις και αφήνοντας διακριτό σινεφίλ στίγμα. Κάτι αντίστοιχο επιχειρεί με τους "Παραβατικούς" και ο Μορένο, ο οποίος από τη μεριά του εμπνέεται από τα heist movies και μάλιστα κάνει έμμεση αναφορά στο εμβληματικό αργεντίνικο φιλμ του genre "Hardly a Criminal" (Χιούγκο Φρεγκονέζε, 1949).
Η υπόθεση αφορά έναν τραπεζικό υπάλληλο, ο οποίος καταστρώνει το εξής τολμηρό σχέδιο: να κλέψει την τράπεζα στην οποία εργάζεται, να παραδοθεί ομολογώντας την ενοχή του έτσι ώστε να μείνει το ελάχιστο δυνατό διάστημα στη φυλακή και αφού ελευθερωθεί να απολαύσει τη λεία για το υπόλοιπο της ζωής του. Ποιος, όμως, θα φυλάει τα κλοπιμαία; Ο ανυποψίαστος συνάδελφός του, ο οποίος από το πουθενά θα βρει τον εαυτό του σημαντικά πλουσιότερο, αλλά και συνεργό σε ένα έγκλημα που δεν επιδίωξε.
Το ανορθόδοξο όσο και βραδύκαυστο αυτό heist movie δεν επενδύει απόλυτα την προσοχή του στην καθαυτό κλοπή, αλλά στο να σμιλευτεί ως μια σπουδή στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες του. Εξάλλου, το ύφος του είναι βαθιά ενδοσκοπικό και προοδευτικά παίρνει τη μορφή κινηματογραφικού διαλογισμού. Από τη μία οι ήρωες διαπιστώνουν ότι ουσιαστικά αναζητούν τρόπους διαφυγής από τη μονότονη ρουτίνα τους, από την άλλη μοιάζει σαν η ίδια η ταινία, μέσα από την ενστικτώδη εξέλιξη και τον χαμηλότονο ρυθμό, να αφουγκράζεται τον εαυτό της ως κατεξοχήν μηχανισμό διαφυγή των θεατών. Μια αληθινά υποβλητική και πρωτότυπη κινηματογραφική άσκηση, στην οποία βέβαια θα ταίριαζε λιγότερη σκηνοθετική αυταρέσκεια.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr