Ένας υπάλληλος τραπέζης καταστρώνει σχέδιο ώστε να κλέψει τόσα-όσα χρήματα, ώστε να μη χρειαστεί ποτέ ξανά να δουλέψει. Το σκεπτικό του, απλό: Αν περνώντας λίγα χρόνια στη φυλακή μπορεί βγαίνοντας να έχει στην άκρη όσα λεφτά θα έβγαζε δουλεύοντας, τότε έτσι δεν κερδίζει ζωή; Ομολογεί λοιπόν το έγκλημα και μπαίνει φυλακή, συμφωνώντας με τον συνεργάτη (και συνάδελφό του στην τράπεζα) να κρύψει εκείνος τα χρήματα και μετά την αποφυλάκιση, να τα μοιραστούν.
Απολαυστικά αργή heist movie που δεν μοιάζει ούτε κινείται σαν οτιδήποτε έχουμε δει ξανά στο είδος, και με μια υπαρξιακού βεληνεκούς οικονομική έγνοια επιβίωσης στο επίκεντρό της που την κάνει να πάλλεται (παραδόξως). Υπάρχουν στιγμές ωστόσο που οι ιδέες του Μορένο τεστάρουν τα όρια ανάμεσα στο χαριτωμένο και στη χαριτωμενιά, αλλά παρ’όλαυτά πρόκειται για ένα φιλμ ζωντανό και ευρηματικό, από το συναρπαστικά αργόσυρτο ξεκίνημά του μέχρι μια έξαφνη εναλλαγή καθώς ξεκινά το δεύτερο μισό, μέχρι το ωραίο φινάλε. Η διάρκεια ίσως δεν δικαιολογείται απόλυτα, αλλά αν η ταινία βρει τους θεατές της, θα τους κερδίσει.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr