Κρήτη, 1889, η χρονιά της επανάστασης. Κεντρικός ήρωας είναι ο Καπετάν Μιχάλης, ένας ασυμβίβαστος Κρητικός, μαυροντυμένος και αξύριστος, ωσότου ελευθερωθεί η Κρήτη. Τη στιγμή όμως που συναντά την Εμινέ, γυναίκα του αδελφοποιτού του, Νουρήμπεη, τον κυριεύει ένας δαίμονας. Ο πειρασμός δεν τον αφήνει σε ησυχία και τον αποσπά από αυτό που θεωρεί ιερό καθήκον, την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους. Γρήγορα τα πράγματα περιπλέκονται και μια νέα εξέγερση ξεσπά, η οποία θα αλλάξει για πάντα τις ζωές όλων των ηρώων.
Η μεταφορά της λογοτεχνίας στον κινηματογράφο είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα, πολύ δύσκολο να κερδηθεί ακόμα κι όταν υπάρχουν οι σχετικές προϋποθέσεις... Πραγματικά από άποψη γυρισμάτων και χώρων έχει γίνει μια ιδιαίτερα καλή δουλειά. Σε ό,τι αφορά τα κουστούμια, τα σκηνικά και τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκειά της το στοίχημα είναι παραπάνω από κερδισμένο. Κατασκευάστηκαν σκηνικά σε τέσσερις περιοχές της Κρήτης, ράφτηκαν περισσότερες από 200 στολές, νοικιάστηκαν 1.000 φορεσιές, ανδρικές και γυναικείες, και δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός 180 όπλα, σπαθιά και κανόνια της εποχής. Οι σκηνές των μαχών είναι ιδιαίτερα πλούσιες και δραματουργικά και κινηματογραφικά, ξεχωρίζουν ιδιαίτερα στην ταινία. Δυστυχώς η ατμόσφαιρα της υπόλοιπης ταινίας δεν καταφέρνει να δημιουργήσει την κλωστή που μας συνδέει με το παρελθόν, ενδεχομένως η ματιά του σκηνοθέτη να εστίασε περισσότερο στις ηρωικές σκηνές. Παραμένει βέβαια μια αξιόλογη προσπάθεια από όλους τους συντελεστές και μας δίνει το έναυσμα να ξαναδιαβάσουμε τον Καζαντζάκη.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr