Με εκτελεστική διαταγή του κυβερνήτη μιας αμερικανικής πολιτείας, οι παράνομοι μετανάστες, αλλά και τα παιδιά τους, που γεννήθηκαν επί αμερικανικού εδάφους, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα παιδιά έχουν την επιλογή να απελευθερωθούν και να γλιτώσουν τη δίωξη, αν δεχτούν να εργαστούν σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων για ένα διάστημα. Σύντομα θα διαπιστώσουν ότι το εν λόγω κέντρο κρύβει ένα μακάβριο μυστικό.
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα σε μια ταινία που παράγει τρόμο από τον φόβο του γήρατος και σε μια ταινία που μεταχειρίζεται το γήρας καθαυτό ως πηγή τρόμου, προσπαθώντας να προκαλέσει δυσφορία μέσα από τις επιθυμίες των ηλικιωμένων και από την παρακμή της σάρκας. To Αmerican Carnage του Ντιέγκο Χαλίβις τσαλαπατά αυτή την γραμμή με την ίδια χοντροκοπιά που προσπαθεί να κομίσει τα επιφανειακά σατιρικά του μηνύματα, κοπιάροντας ξεδιάντροπα απείρως καλύτερες ταινίες. Το σενάριο, όταν δεν φλερτάρει με την αγορίστικη φαντασίωση και δεν αναπαράγει λυκειακό χιούμορ, παραπέμπει σε σοσιαλμιντιακή ανάρτηση, οι πρωταγωνιστές εκτίθενται από την υποκριτική γραμμή sitcom, ενώ την χαριστική βολή δίνουν τα απαράσκευα jump scares και το ψηφιακό gore. Ελπίζουμε η ταλαντούχα Τζένα Ορτέγκα να κάνει καλύτερες επιλογές, τώρα που οι μετοχές της ανέβηκαν.
Γιάννης Βασιλείου
Το κείμενο δημοσιομεύtηκε στην ιστοσελίδα lifo.gr