Όσοι βρίσκονται στο πλοίο Ντεμέτερ, θέλουν να φτάσουν συντομότερα στο Λονδίνο, η επιστροφή όμως για όλους, δεν μεταφράζεται με τον ίδιο τρόπο: Άλλος στοχεύει στα περισσότερα χρήματα που θα λάβει αν εκπληρώσει κατά γράμμα την αποστολή του, άλλος θέλει να επιστρέψει σε έδαφος στέρεο και στην κανονική ζωή. Στο αμπάρι, σα μια σύγχρονη κιβωτό του Νώε, τα ζωντανά που μεταφέρουν είναι αναστατωμένα σα να αντιλαμβανονται το κακό που έρχεται. Μια λαθρεπιβάτης που ψυχορραγεί στο αμπάρι, ίσως είναι και το κλειδί του μυστηρίου, που θα λυθεί μόνο όταν καταλάβουν ποιος έχει ναυλώσει το καράβι. Το κακό βρίσκεται εν πλω.
Το «Demeter: Η Αφύπνιση του Κακού» κάνει ακροβασίες σε θολά νερά και ανάμεσα στα είδη· προσπαθεί να είναι ένα σοφιστικέ ψυχόδραμα, που παράλληλα προσεγγίζει και το κοινό των ταινιών τρόμου. Στο σύνολο αυτή η ισορροπία θα κρατηθεί χωρίς να προσβάλει ούτε το ένα, ούτε το άλλο κοινό.
Η ιστορία του Δράκουλα ζωντανεύει εν πλω. Στην υποβλητική ταινία που υπηρετεί με σοβαρότητα και τους λάτρεις των ταινιών τρόμου αλλά και των ψυχολογικών θρίλερ, το κοινό αισθάνεται να πνίγεται από την αγωνία όσο οι χαρακτήρες ψάχνουν για λιμάνι.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr