Το πρώτο φιλμ που απεικόνισε τη φρίκη του Ολοκαυτώματος, γυρισμένο στους χώρους του Άουσβιτς με τη συμμετοχή επιζώντων.
Το φιλμ της Πολωνής Γουάντα Γιακουμπόφσκα συνιστά έναν κινηματογραφικό άθλο που προξενεί δέος μέχρι σήμερα, 75 χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Βασικός λόγος; Το ότι γυρίστηκε μέσα στο Άουσβιτς μόλις τρία χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, με τη συμμετοχή μάλιστα επιζώντων του στρατοπέδου συγκέντρωσης – εκ των οποίων η ίδια η δημιουργός. Η ταινία βέβαια δεν έχει μονάχα αδιαμφισβήτητη ιστορική αξία.
Αποτελεί ένα σκηνοθετικό κατόρθωμα, αφού η Πολωνή κατάφερε να αποκωδικοποιήσει το ακόμη νωπό συλλογικό τραύμα του Ολοκαυτώματος και να το απεικονίσει πρώτη κινηματογραφικά, ψηλαφώντας τόσο την ανείπωτη φρίκη του ναζιστικού μίσους όσο και την ανθρωπιά που αποτελούσε το μοναδικό οχυρό των αιχμαλώτων. Όλα αυτά μέσω της αφηγηματικής λιτότητας που συνοδεύει την ιστορία μιας Εβραίας που προσπαθεί να επιβιώσει στο Άουσβιτς ως διερμηνέας.
Σαν παράλληλο σχόλιο, να σημειωθεί η κάκιστη απόδοση των υποτίτλων στη δημοσιογραφική κόπια της ταινίας, η οποία δεν τιμά το φιλμ της Γιακουμπόφσκα.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr